زندگینامه فروید + نظریه های فروید در مورد روانکاوی و رشد روانی جنسی

در تاریخ زندگی بشر، دانشمندان، نظریه پردازان و عارفان زیادی زندگی کرده اند که افکار آن ها مسیر زندگی آدمی را هدایت کرده، پس آشنایی با دیدگاه این دانشمندان می تواند ریز نکات زندگی را به ما بیاموزد.
یکی از افراد توانمندی که نظریات وی نقطه ی عطفی در علم روانشناسی بوده، زیگموند فروید پدر علم روانکاوی است. فروید یکی از متفکران عصر خود بود، که تحول عظیمی در علم جوان روانشناسی پدید آورد، این شخص به عنوان بنیان گذار علم روانکاوی شناخته شد که شهرت اصلی او به دلیل کشف روان ناآگاه یا ناخودآگاه است. سایت توانا در ادامه مقالات مربوط به تاریخچه نظریات روانشناسی شما را به مطالعه این مقاله دعوت می کند.

فروید کیست و اهل کجاست | مروری بر زندگینامه زیگموند فروید 

زیگموند فروید متولد 6 مه سال 1856 بود که زادگاه اصلی او شهر فرایبورگ است که در چهار سالگی به همراه خانواده به وین در کشور اتریش سفر کرده و اکثر زندگی خود را در آن شهر گذراند.
 او در محیط دوستانه به دلایل مذهبی مورد تمسخر هم سن و سالان خود قرار می گرفت که به همین دلیل راه تنهایی را انتخاب کرد و به مطالعه ی بیشتر پرداخت، او به گیاه شناسی و حقوق علاقه نشان می داد که با این حال در هفده سالگی گواهینامه تحصیلات متوسط،(معادل مدرک پیش دانشگاهی) خود را دریافت کرد و در سال 1874 در دانشگاه پزشکی دانشگاه وین تحصیل طب را آغاز کرد و در سن بیست و پنج سالگی موفق به کسب مدرک دکترای پزشکی در این رشته شد، او به واسطه ی رشته ی عصب شناسی در آزمایشگاه بروکه با دکتر برویر آشنا شد و تحقیقات گسترده ای را به کمک یکدیگر به ثبت رساندند، از جمله این تحقیقات تالیف کردن روش هیپنوتیزم است که زیگموند فروید از آثار شارکو آن را استخراج کرده بود.

معرفی کتاب های زیگموند فروید

زیگموند فروی اولین کتابش را تحت عنوان « درباره ی آفازی » منتشر کرد که این کتاب به بررسی نوعی اختلال در بیان و به یاد آوری کلمات می پردازد، سپس بعد از آن فروید دوباره با همکاری دکتر برویر در سال 1895 کتابی با عنوان « مطالعاتی در باب هیستری » منتشر کرد که در آن از تجربیات خود در برخورد با بیماران نوشته است.
زیگموند فروید در سال های زندگی خود تحقیقات و نوشته های زیادی را به ثبت رسانده که می توان به تفسیر رویا، آسیب شناسی زندگی روزمره، توتم و تابو، سه مقاله در باب نظریه ی جنسی، ماورای اصل لذت اشاره کرد.

نظریه روانکاوی فروید

 پایه گذار روانکاوی زیگموند فروید بوده است. روانکاوی یا روان تحلیل گری نوعی روش هدفمند برای درمان اختلالات فکری و شناخت عملکرد ذهنی است و بر این فرض استوار است که بیشتر فعالیت ها در بخش ناخودآگاه ذهن صورت می پذیرد.
روان کاوی روشی برای درمان اختلالات روانی که هیستری نمونه بارز آن است. بیماری هیستریک مجموعه ای از سیمپتوم های بدنی و روانی گوناگون را در بر می گیرد، همانند اختلالات گذرایی مانند تشنج.

نظریه های زیگموند فروید – حالات آگاهی فروید

زیگموند فروید در اولین مطالعات خود سه حالت از خود آگاهی را معرفی نمود که در ادامه به بررسی این سه حالت می پردازیم.

خودآگاهی

بخشی از ذهن است که از افکار و اعمال خود، آگاه می باشد و در این قسمت تمامی جریانات تفکر هوشیارانه صورت می پذیرد. به عنوان مثال، اگر شخصی یک لیوان آب بنوشد، این جریان تفکر از تشنگی تا نوشیدن آب، هوشیارانه انجام می شود.

نیمه آگاهی

 منطقه ای در بین خودآگاه و ناخودآگاه می باشد که به هنگام نیاز اطلاعات آن به یاد آورده می شود

ناخودآگاهی

بخشی از ذهن است که خارج از محدوده ی آگاهی بوده و از خاطرات سرکوب شده ی افراد پوشیده شده است که به سختی و توسط هیپنوتیزم یادآوری می شوند. فروید ذهن را به کوه یخی تشبیه کرد که بخش خودآگاه قله ی کوچکی از یخ است که سر از آب بیرون آورده و بخش اعظم یا همان ناخودآگاه در زیر آب یا همان بعد روان آدمی قرار دارد.

یا در واقع اگر ذهن را همچون یک خانه در نظر بگیریم، خودآگاهی قسمت های در دسترس خانه هستند، همچون اتاق نشیمن، نیمه آگاهی همچون کشو هایی هستند که در صورت لزوم از آن ها وسیله های مرد نیازمان را استخراج می کنیم و ناخودآگاهی همچون اتاق زیر شیروانی محسوب می شود که زیاد قابل دسترس نمی باشد.

نظریه های فروید پس از اصلاح

بعد ها زیگموند فروید نظریه ی خود را اصلاح کرد و سه قسمت به نام های نهاد، خود و فراخود را به دنیا معرفی نمود که در ادامه به بررسی هر کدام از آن ها می پردازیم.

تعریف نهاد از دیدگاه فروید

 نهاد بخشی از ذهن است که کودک با آن متولد می شود. نهاد پر از نیاز های خود دوستانه و غریزی می باشد که تنها از اصل لذت پیروی می کند، یعنی آن که فقط به برآورده ساختن لذت های کودک می پردازد و از فرآیندی پیروی می کند که فروید آن را فرآیند اولیه یا نخستین تفکر می نامد.

تعریف خود از نگاه فروید 

 خود یا همان ایگو بخشی از ذهن می باشد که که طبق اصل واقعیت عمل می کند و خواسته های ما را به تعویق می اندازد، در واقع خود همچون سواری است که کنترل جهت دادن به اسب یا نهاد را در دست دارد. به عنوان مثال، اگر نهاد نیاز به شیر خوردن داشته باشد، خود، واقعیت را می سنجد و آن را به زمان دورتری موکول می کند.

تعریف فراخود از نگاه فروید 

فراخود یا همان فرامن بخشی از ذهن است که رفتار فرد را زیر نظر می گیرد و او را سرزنش می کند و از اخلاقیات درونی الگو می گیرد که در سال های 5 یا 6 سالگی آموخته می شود. فراخود به بخش های وجدان و من آرمانی تقسیم می شود. وجدان از رفتار هایی که کودک به خاطر آن ها تنبیه می شود و من آرمانی از رفتار هایی که کودک به خاطر آن ها پاداشی را دریافت می کند.

معرفی رشد روانی – جنسی از دیدگاه فروید

زیگموند فروید شخصیتی بود که برای نخستین بار میل جنسی در کودکان را مطرح کرد که با مخالفت عمومی مواجه شد.
طبق تحقیقات فروید، کودک در دوران اولیه ی زندگی یعنی از بدو تولد تا سن 5 سالگی بن مایه ی اولیه و مهم شخصیت او شکل می گیرد. طبق خاطراتی که بیماران زیگموند فروید در روانکاوی از خودشان آشکار می ساختند، او متوجه میل جنسی و تعارضات جنسی کودکان در سنین آغازین زندگی شان شد، او همچنین دریافت که کانون تعارض در هر دوره ی سنی یکی از عضوهای حساس بدن می باشد. طبق این اطلاعات بدست آمده زیگموند فروید نظریه ی رشد روانی جنسی خود را مطرح ساخت و 5 مرحله برای آن در نظر گرفت.

1. مرحله ی دهانی از نظر فروید

این مرحله از آغاز تولد تا دو سالگی کودک است که کانون آن ناحیه شهوت زای دهان و لب کودک می باشد. نام دیگری که زیگموند فروید برای این مرحله در نظر گرفت مرحله ی آدم خواری است. در این مرحله میل جنسی کودک با لذت حسی مکیدن پستان مادر همراه می شود، این حس لذت برگرفته از عشق مادرانه است و کودک را به مادر وابسته می کند و ندادن شیر به فرزند موجب احساس طرد شدگی به کودک می دهد، در نتیجه کودک در این دوره به خود انگیزی مشغول شده و به مکیدن شصت و یا کار هایی که به موجب آن ها در دهان احساس لذت ایجاد می شود، می پردازد.

2. مرحله ی مقعدی فروید

 دومین مرحله از مراحل رشد روانی جنسی فروید، مرحله ی مقعدی می باشد که این مرحله در سنین 2 تا 3 سالگی رخ می دهد.
کودک در این مرحله از تولید مدفوع احساس رضایت کرده و نگهداری آن را هدیه ای با ارزش تلقی می کند. در این مرحله کودک متوجه آن می شود که با نگهداری مدفوع می تواند به والدین تسلط پیدا کرده و با دفع نا به جای مدفوع آن ها را مورد آزار قرار دهد. 

3.مرحله ی فالیک (آلتی) فروید

این مرحله سومین مرحله ی رشد روانی جنسی می باشد که در سنین 4 تا 5 سالگی رخ می دهد.
کودک در این مرحله از لمس کردن بدن و نواحی تناسلی خود احساس لذت می کند. در این مرحله کودکان به فرق های بین جنس دختر و جنس پسر پی می برد که این آگاهی موجب اضطراب اختگی در پسران و حسرت آلت مردانه در دختران می شود.

4.مرحله ی نهفتگی

 این دوره از 5 سالگی تا موقع بلوغ ادامه دارد که غریزه ی جنسی کودک به حالت خفته تبدیل می شود. فروید با کشف نقش زود هنگام نواحی شهوت زا به این نتیجه رسید که کودکان خردسال مستعد انحرافی چند شکلی هستند، یعنی از همان آغاز زندگی بخش هایی از بدن کودک خردسال دچار برانگیختگی شهوانی می شود.

5.مرحله ی تناسلی 

این دوره از بلوغ تا بزرگسالی ادامه دارد که شخص می تواند طبق قوانین جامعه ی خود به زندگی عادی خود رسیدگی کرده و میل جنسی خود را بروز دهد. فروید می گوید، تا رشد و تحول در مرحله ی بلوغ به کمال خود نرسد، دو قطبی جنسیِ زنانه و مردانه پیدا نمی شود.

عقده ی ادیپ از نظر زیگموند فروید

مشهور ترین میراث فروید، عقده ادیپ، در خلال رشد و تحول کودک پدیدار می شود و حیاط روانی او را سازمان می بخشد و هویت جنسی فرد بر اساس آن شکل می گیرد.
یکی از تعارضات مرحله ی آلتی، عقده ی ادیپ در پسران می باشد، زیرا پسران در کودکی علاقه ی جنسی خود را نسبت به مادر متوجه می شوند و سعی در به دست آوردن معشوق خود می کنند، آن ها پدر را سد راهی برای خود می یابند و به او حسادت می ورزند و این اضطراب را نیز دارند که پدرشان برای تلافی این احساس، آلت مردانه آن ها را از آن ها بگیرد تا منبعی برای لذت نداشته باشند، که فروید آن را اضطراب اختگی نامیده است.کودک مذکر به هنگامی که متوجه آن می شود که پدر، مادر را تصاحب کرده و قدرت پدر بیشتر از او است، شروع به همانند سازی با پدر می کند.

در واقع ادیپ شخصیتی در یک نمایشنامه ی یونانی قدیمی است که نامش را فروید به عنوان این تعارض استفاده کرده است.
پادشاه شهر تبس، لایوس که از همسرش ژوکاست صاحب پسری می شود نامش را ادیپ می گذارد. طبق گفته های پیشگویان ادیپ قاتل پدر بود به همین دلیل لایوس فرزندش را بر روی کوهی به نام سیترون تنها می گذارد تا توسط حیوانات درنده کشته شود. در آن هنگام چوپانی ادیپ را یافت و او را به پادشاه شهر کورنت سپرد. هنگامی که ادیپ در جوانی به سمت شهر تبس حرکت کرد با پدر تنی خود ناشناخته درگیر شده و او را به قتل می رساند و بعد از رویارویی با مجسمه ی ابوالهول و پاسخ دادن به سوال آن، پادشاه شهر تبس گردید و با ملکه که در اصل مادرش بود ازدواج کرد. هنگامی که او متوجه این اتفاق شد خود را کور کرده و ژوکاست هم خود کشی کرد.
این عقده همان غریزه ی عشق به مادر و کینه از پدر است که زیگموند فروید آن را عقده ی ادیپ نهاد که نقطه ی مقابل آن عقده ی الکترا در دختران می باشد.

نظریه فروید در مورد عقده ی الکترا

فروید درباره ی عقده ی ادیپ زنانه که طرفداران او آن را الکترا نامیدند، زیاد صریح نبود. نام الکترا نیز در اصل از داستان سوفوکلس بدست آمد که الکترا در آن برادرش را به کشتن مادرشان ترغیب می کند.

 در عقده ی الکترا کاملا جهت مخالف عقده ی ادیپ اتفاق می افتد.
دختر هنگامی که در می یابد که آلت مردانه را ندارد به دلایلی نامعلوم مادر خود را مقصر این کمبود می داند و او را در ذهنش سرزنش می کند. دختر، پدر را هدف میل جنسی خود قرار می دهد تا از او باردار شود، بلکه رشد آلت مردی که نقطه ی مقابل اضطراب اختگی در پسران است را جبران سازد، اما بعد از این دوران هدف جنسی تغییر کرده و این تعارض به دست فراموشی سپرده می شود.

دوره های بی نظیر سایت توانا :