روش های شناخت حالت های شخصیتی در TA

کلماتی که فرد بیان می کند؛ آهنگ و سرعت کلام او؛ حرکات بدنی؛ تنفس و انقباضات عضلانی؛ همگی تشخیص رفتاری حالت های شخصیتی او را امکان پذیر می سازند. علاوه بر این صورت کلی رفتارهای هر حالت شخصیتی نیز بیان کننده ویژگی خاصی است که این شناخت را آسان تر می کند؛ به عنوان مثال پیام های  « والد » به طور کلی ارزشمند است؛ در حالی که  « بالغ » از کلمات واضح و توصیفی استفاده می کند و کلمات « کودک طبیعی » نیز به صورت پی در پی بیان می شوند. به همین ترتیب اگر فردی به آرامی و بی صدا گریه کند؛ نشان دهنده آن است که معمولا در حالت « کودک انطباق یافته » قرار دارد؛  در صورتی که « کودک طبیعی » هنگام ناراحتی؛ هیاهو و سروصدای زیادی تولید می کند. تکیه کلام ها و عباراتی  که با  « تو » و  « یک » آغاز می شوند؛ معمولا برگرفته از « والد » هستند.

هنگام قرار گرفتن در حالت « والد » سر و بدن کمی به سمت جلو متمایل است؛ در حالی که « بالغ » تمایل دارد؛ بدون هیچ خمیدگی در بدن نمایان شود؛ نشان از حضور کمرنگ « پروفسور کوچولو » در آن شرایط خاص دارد.

تشخیص رفتاری به ویژه در زمانی که فرد قادر به گزارش صحیح حالت درونی خود نیست؛ از تمام روش های تشخیص کارامد تر است.

تشخیص رفتارهای  اجتماعی بر مبنای مشاهده نوع رفتار متقابل فرد با افراد دیگر صورت می گیرد. در این ارتباط اگر استنباط ما از پاسخ های فرد مقابل  ؛ این باشد که در حالت « والد حمایت گر » است؛ در آن صورت ما  به احتمال زیاد از موضع  « کودک انطباق یافته » ؛ من بی یار و یاورم یا « کودک طبیعی »؛ کمک کنید ؛  برخورد خواهیم کرد. علاوه بر این ما ممکن است ؛ پاسخ های خود را برای شناخت حالت های شخصیتی او به کار بگیریم و این کار به وسیله « پروفسور کوچولو » امکان پذیر است.

در این میان هر چقدر « پروفسور کوچولو » ما از تحریفات وقایع گذشته به دور باشد؛ شناختی که کسب می کند؛ صحیح تر خواهد بود ؛ به عنوان مثال ما کسی را برای سرگرم کردن انتخاب می کنیم که به طور احتمالی در حالت « کودک طبیعی » قرار داشته باشد و در صورتی که بخواهیم از موضوع « کودک انطباق یافته » خود پاسخ دهیم  ؛ فرد مقابل از « والد » پاسخ می دهد و به همین ترتیب اگر اصرار داشته باشیم که بر مبنای حقیقت پاسخ دهیم؛ او به احتمال زیاد در حالت « بالغ » خواهد بود.