اختلال عورت نمایی به چه معنا است؟ | درمان اختلال عورت نمایی چگونه است؟

از دوران قدیم تا کنون همه ی انسان ها به صورت غریزی از به نمایش گذاشتن بعضی از نقاط بدن خود خجالت می کشیدند و حتی انسان های اولیه که در آن زمان برای آن ها لباسی طراحی نشده بود، با برگ خود را می پوشاندند، اما افراد مبتلا به عورت نمایی به صورت ناگهانی و بدون هیچ دلیلی، آلت تناسلی خود را به دیگران و حتی افراد غریبه نشان می دهند. عورت گرایی یک بیماری روانی محسوب می شود و جزء انحرافات جنسی به حساب می آید. عورت نما ها میل بیش از اندازه ای برای به نمایش گذاشتن آلت خود دارند، بعضی از شما ممکن است با افراد عورت نما در شهر مواجه شده باشید، که در ملاء عام آلت تناسلی خود را نمایان می کنند.

افراد مبتلا به عورت نمایی برای دیگران خطر آفرینی نمی کنند و تنها قصد آن ها از این کار تحریک جنسی خودشان می باشد، افراد مبتلا به این اختلال خیال پردازی ها و امیال شدیدی دارند که برای تحریک جنسی خود دست به این اعمال می زنند. این افراد معمولا آسیب فیزیکی به دیگران نمی رسانند، اما از لحاظ روحی دیگران را بسیار آزرده و ناراحت می کنند، اما فکر نشان دادن آلت تناسلی به دیگران برای این افراد بسیار لذت بخش است.

این افراد ممکن است ناگهان از پشت درخت یا اتومبیل کناری ظاهر شوند و فردی را قربانی قرار دهند و عورت نمایی کنند، آن ها اغلب در کوچه های خلوت حضور دارند و منتظر هستند کسی رد شود تا به راحتی بتوانند این عمل را انجام دهند. فرد مبتلا به عورت نمایی هیچ گاه قربانی خود را لمس نمی کند و تنها با این کار برای تحریک جنسی خودش تلاش می کند و یا در عالم خیال خود متقاعد می شود فرد مورد نظر او عاشق توانایی جنسی او شده است.

بیشترین جاهایی که این افراد ترجیح می دهند تا عورت نمایی کنند و موجب وحشت دیگران شوند خیابان ها، پارک ها، رستوران ها، کنار دریا و جاهایی می باشد که رهگذران در آن جا حضور دارند و طبق تحقیقات انجام شده این اختلال تنها در مردان وجود دارد.

متأسفانه این افراد هیچ گونه کنترلی بر عمل خود ندارند و این کار را بی دلیل انجام می دهند. این افراد هرگز برای برقراری رابطه جنسی با قربانی این کار را انجام نمی دهند، تحقیقات نشان می دهد که این افراد پس از عورت نمایی خود، خود ارضایی می کنند. ظاهر این افراد بسیار طبیعی است، مانند دیگر افراد جامعه، اما ناگهان در یک موقعیتی که مناسب بدانند دست به این عمل ناشایست می زنند.

عورت نمایی یک نیاز تکانشی می باشد که فرد قدرت مقاومت در برابر آن را ندارند و این کار همراه با اضطراب و افسردگی انجام می شود. نمی توان گفت که این افراد هرگز از این کار خود شرمنده نیستد، چرا که حتی ممکن است با شرم آلت جنسی خود را نشان دهد، اما همان طور که گفتیم هیچ عاملی نمی تواند در کنترل کردن این حرکت او را یاری دهد. عورت نمایی معمولا با برانگیختگی و بی قراری جنسی شروع می شود که در پی آن فرد دست به این اقدام می زند.

نکته این است که این افراد از این که قربانی های آن ها به وحشت می افتند لذت می برند و در واقع هدف اصی آن ها خشمگین کردن است که این حالت بیشتر به تحریک شدن آن ها کمک می کند. چیزی که باعث می شود این افراد کار خود را به طور مکرر انجام دهند، احساس ترس و ناراحتی افراد است چه بسا که اگر مورد بی توجهی قرار گیرند، سرخورده شوند و تغییری در حالت آن ها ایجاد نشود و به هدف خود نرسند.

واکنش شوک و انزجاری که در وجود فرد قربانی به وجود می آید، موجب لذت فرد عورت نما می شود و باعث می شود فرد برای تکرار این عمل تشویق شود. قربانیان این افراد معمولا زنان و کودکان می باشند.

افراد مبتلا به عورت نمایی در روابط میان فردی خود دچار مشکل می شوند و اکثر این افراد اگر ازدواج هم کنند، ازدواج رضایت بخشی نخواهند داشت، زیرا روابط جنسی رضایت بخشی را تجربه نخواهند کرد. این افراد در جنبه های مختلف زندگی آشفتگی و خشم را تجربه می کنند.

افراد مبتلا به عورت نمایی می توانند همزمان دچار اختلال میل جنسی به کودکان و دیگر بیماری های جنسی باشند که در این صورت می توانند خطر آفرین شوند.

ملاک های DSM5 برای اختلال عورت نمایی چیست؟

1.  ظرف مدت حداقل 6 ماه، تحریک جنسی مکرر و شدید ناشی از نمایش دادن اندام تناسلی به فرد ناآگاه، به صورتی که با خیال پردازی ها، تمایلات و رفتار ها نمایان می شود.
2. فرد مطابق با این تمایلات جنسی با فرد ناآگاه عمل کرده است یا تمایلات یا خیال پردازی های جنسی موجب ناراحتی یا اختلال قابل ملاحظه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا زمینه های مهم دیگر عملکرد می شود.

علت بروز اختلال عورت نمایی چیست؟

مشکلات و آسیب های دوران کودکی از جمله عوامل مهمی هستند که باعث ایجاد این اختلال می شوند. افرادی که در دوران کودکی خود بیش از اندازه سرزنش شنیده اند، مورد تحقیر و تنبیه قرار گرفته اند و برای این که بتوانند بر این احساس حقارت خود غلبه کنند دست به عورت نمایی می زنند. طبق تحقیقات انجام شده افرادی که در کودکی زمان های زیادی در مقابل جنس مقابل مخصوصا مادر برهنه بوده اند در بزرگسالی به احتمال بیشتری می توانند به این اختلال دچار شوند.

بعضی از کودکان ممکن است آلت تناسلی خود را برای اطرافیان نمایان کنند، اگر در این حالت بر خورد نامناسبی از سوی والدین صورت گیرد، می تواند زمینه ساز این بیماری در بزرگسالی باشد.
برخی والدین نسبت به این عمل فرزند خود بی توجه هستند، مثلا اگر کودک آلت تناسلی خود را در جمع نمایان کنند ممکن است به این عمل او بخندند و یا برخورد قاطعانه مناسبی نشان ندهند که در این صورت این رفتار کودک مورد تشویق قرار می گیرد.

می توان گفت که این اختلال در افرادی که در کودکی مورد آزار جنسی و یا آزار عاطفی قرار گرفتنه اند و همچنین افرادی که مشکلات خانوادگی را پشت سر گذاشته اند و جو خانوادگی متشنج داشته اند، بیشتر احتمال دارد که بروز پیدا کند.

در واقع این افراد با عورت نمایی خود سعی می کنند دیگران را تحت تسلط خود قرار دهند و به یک احساس توانایی و تسلط جنسی دست یابند که این مسأله از همان احساس حقارت سرچشمه می گیرد.

رشک آلتی در زنان می تواند منجر به ابتلا به این بیماری شود. این به این معنا است که زنان مبتلا به اختلال عورت نمایی در دوران کودکی با پی بردن به تفاوت ساختار جنسی جنس مخالف و عدم شناخت از همجنسان خود به طور کامل، از این که الت جنسی آن ها شبیه به مردان نیست، احساس حقارت کنند و این که خلقت آن ها با مردان متفاوت است، دچار احساس کمبود و رشک می شوند که این عامل می تواند زمینه ساز بروز اختلال عورت نمایی در زنان شود.

نظریه فروید در مورد ریشه اختلال عورت نمایی

به عقیده فروید ریشه نمایشگری در مرحله خود شیفتگی به وجود می آید، به گونه ای که لیبیدو در سیر تکامل خود، ابتدا در دهان، سپس در مقعد و بعد از آن در عضو تناسلی کودک متمرکز می شود. طبق نطریه فروید نوزاد در مرحله دهانی قدرت وقف دادن خود را با محیط ندارد و تحت کنترل تکانه های زیست شناختی می باشد و کاملا موجودی خودخواه است، در این دوره کودک تنها به خود توجه دارد و از دیدن و لمس کردن بدن خود لذت می برد، می توان گفت به خود عشق می ورزد. چیزی که ماهیت دنیای کودک و تثبیت یا گذر کودک از این مرحله شخصیت را در بزرگسالی تعیین می کند، چگونگی پاسخ مادر به خواسته های کودک است، اگر در این مرحله که طفل فقط به خود توجه دارد تثبیت گردد، اختلال روانی خود شیفتگی در وی باقی خواهد ماند.

فروید معتقد است علاوه بر خود شیفتگی، محرومیت جنسی نیز می تواند در پیدایش این اختلال نقش داشته باشد.
کارل آبراهام معتقد است ریشه انحراف در مردان، عقده اختگی است و در زنان رشک آلت مردی است که فروید نیز با این عقیده موافق بود.

درمان اختلال عورت نمایی چگونه است؟

برای درمان این اختلال روش های مختلفی از جمله شرطی سازی تقابلی، شرطی سازی بیزاری آور و درمان های دارویی می باشد. هیپنوتیزم یکی از روش هایی است که در این زمینه به کار برده می شود. گذشته و کودکی فرد مورد بررسی قرار می گیرد و ممکن است برای فرد مبتلا علت ابتلا را نیز توضیح دهند.
طی درمان، متخصص بالینی به فرد کمک می کند تا پیوند بین لذت جنسی و رفتار نمایشگری را از بین ببرد. (یادگیری زدایی)

مقالات مرتبط :