ضریب هوشی کودکان اوتیسم چقدر است؟

ضریب هوشی کودکان اوتیسم موضوعی بسیار مهم در شناسایی این اختلال است. کودکان دچار اوتیسم دارای هوش بالایی هستند. بسیاری از دانشمندان در کودکی مشکوک به بیماری اوتیسم بودند که پس از آزمایشات متنوع این بیماری نقض شد.

اختلال طیف اوتیسم اصطلاحی است که برای گروهی از اختلالات موثر در رشد مغز به کار برده می‌شود. اوتیسم در واقع یک اختلال خاص است و کسی که به این بیماری مبتلا می شود ممکن است انسانی با هوش و توانایی خاص باشد. البته این توانایی خاص بودن به شیوه های گوناگون بروز می کند.

مبتلایان به انواع طیف اوتیسم عملکرد بسیار بالایی در زندگی دارند.۷۰ % هوش افراد معمولی را افراد مبتلا به اوتیسم دارا می باشند. آنان می توانند فعالیت‌ های مغزی خود را تا حد زیادی درست انجام دهند.

این افراد به دلیل نوع بیماری که دارند در ارتباط و تعامل با دیگران دچار مشکل می شوند و رفتار غیر عادی و کلیشه‌ ای از خودشان نشان می‌دهند. عده ای تصور می کنند کودکان دچار اوتیسم توانایی و هوش کافی برای انجام فعالیت روزمره را ندارند. اما این تصور بسیار اشتباه است.

اهمیت ژنتیک در ضریب هوشی کودکان اوتیسم

در بروز اختلال ها، ژنتیک نقش بسیار مهمی دارد. رابطه میان اوتیسم و معلولیت یک رابطه نامشخص است در بیشتر مواقع ۷۰ درصد افرادی که به اوتیسم مبتلا هستند دچار معلولیت ذهنی می شوند. ژن هایی که با این نوع اختلال ارتباط دارند، ممکن است با عملکرد هوش بالا در ارتباط باشند.

اما عده ای دیگر از هوش غیر کلامی بسیار بالایی برخوردار هستند که به کمک این هوش و مهارت های استدلال می توانند مشکلات پیچیده را حل کنند.

کودکان اوتیسم دارای هوش طبیعی برتر از دیگران هستند. محققان به این نظریه رسیدند که عوامل خطرناک ژنتیکی با اوتیسم ارتباط مثبت دارد و توانایی شناختی علمی، حافظه منطقی و هوش کلامی را برای کودکان به همراه خواهد داشت.

تاثیر ضریب هوشی کودکان اوتیسم در مهارت های یادگیری و رشد آن ها

اوتیسم به شکل های مختلف بر کودکان و بزرگسالان تاثیر می گذارد. اما ما می ‌توانیم گاهی بر این مشکلات با ایجاد تغییرات کوچک غلبه کنیم و این امکان را فراهم کنیم تا کودکان و بزرگسالان به یادگیری بپردازند.

مشکل در برقراری ارتباط با دیگران و انجام دادن حرکات تکراری مانعی بزرگ برای یادگیری کودکان اوتیسم نیست، زیرا آن ها به کمک خانواده می توانند هر آن چه که به آن علاقه دارند را یاد بگیرند.

افزایش ضریب هوشی کودکان اوتیسم بیشتر از هر چیز دیگری نیاز به حمایت و پشتیبانی دارند. اگر خانواده این کودکان در همه شرایط آن ها را یاری کنند، می توانند کودک بیمار خود را به یک نابغه تبدیل کنند.

اگر کودکان در محیطی قرار گیرند و با دیگران ارتباط برقرار کنند مانع از دلسرد شدن آن ها می شود و به این باور و درک می رسند که دیگران آن ها را می فهمند و درک درستی از آن ها دارند.

اگر کودکان یا بزرگسالان که دچار اوتیسم هستند در شرایطی قرار گیرند که حسی بدی نسبت به افراد جامعه داشته باشند این بیماری شدید تر می شود و بیشتر بر آن ها غلبه می کند.

کودکان دچار اوتیسم ریاضی شان قوی است

کسی که به عنوان یک دانشمند در علم ریاضی شناخته می شود به طور یقین فردی باهوش است و حتی افرادی که به ریاضی علاقه مند هستند به عنوان افراد با هوش شناخته می شوند.کودکان دچار اوتیسم دارای مهارت بالایی نسبت به همسالان خود در درس ریاضی می باشند. آن ها دارای ضریب هوشی متوسط در تست های ریاضی هستند و نسبت به سایر کودکان بهتر عمل می کنند.

با توجه به فعالیت ‌های منطقه‌ ای خاص در مغز و با شناخت چهره و اشیای بصری، متوجه شدیم که مهارت ریاضی کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار بالا است. آن ها به راحتی می توانند نسبت به همسالان خود مسائل ریاضی را حل کنند، حتی می توانند صفحات زیادی از حل مسائل ریاضی را در ذهن خود جای دهند.

بسیاری از آن ها زمانی که تاریخ تولد خود را برایشان بیان می کنیم دقیقا به ما می گویند در آن سال در چه روزی به دنیا آمده ایم. ضریب هوشی کودکان اوتیسمی بسیار بالا است.

آن ها در ضرب، جمع و تفریق اعداد ریاضی دو رقمی، سه رقمی و حتی گاهی بیشتر از سه رقم بسیار موفق هستند. در واقع آن ها دارای ضریب هوشی بسیار بالایی هستند و حتی می توانند با تمرین و تکرار این ضریب هوشی را به مرحله بالاتر برسانند.کودکان مبتلا به اوتیسم کمتر از افراد معمولی به چهره دیگران توجه می کنند، زیرا بخشی از مغز هر انسانی مربوط به شناخت چهره است در صورتی که در این افراد آن بخش از مغز به انجام فعالیت های ریاضی می پردازد.

هوش کودکان دارای اوتیسم

گاهی این کودکان به دلیل بدخلقی هایی که دارند بسیار تعجب آور و کلافه کننده می شوند و خانواده آن ها قادر به نگه داری آن ها نمی باشند. عده ای از خانواده ‌ها به دلیل وضعیت کودکان شان حاضر به نگه داری از آن ها نیستند و آن ها را به بهزیستی می سپارند.

اما این کودکان به کمک خانواده می ‌توانند به موفقیت بالاتری همانند، یک فرد نابغه برسند. انسان ها با نبوغ متولد می شوند پس یک کودک ۶ ساله با تمرین و تکرار موسیقی نمی تواند در آن نابغه شود.

ضریب هوشی کودکان اوتیسم بسیار بالا است، زیرا دارای ذهنی فعال هستند و می توانند اطلاعات را در ذهن خود به صورت فعال نگه دارند تا آن ها را پردازش کنند. انسان های عادی دارای حافظه کاری و فعالیتی محدودی هستند. در صورتی که ذهن کودکان اوتیسم هیچ گونه محدودیتی ندارد.

حتما بخوانید: تفاوت هوش هیجانی (EQ) و بهره هوشی (IQ) در چیست ؟

انسان ‌های عادی به طور متوسط می توانند ۷ عدد را در ذهن خود نگه دارند. به همین علت است که بیشتر شماره های تلفن 7 رقمی است.

 اما افراد نابغه چیزهای بیشتری را در ذهن خود نگه می دارند و یا به خاطر می سپارند. آن ها به کمک این اطلاعات می توانند محاسبات زیادی را انجام دهند که هر کدام از ما توانایی انجام آن را نداریم. این توانایی می تواند در پردازش و نگه داری مقدار زیادی اطلاعات کلامی و غیر کلامی انسان ها را یاری کند.

 افزایش بهره و ضریب هوشی کودکان مبتلا به اوتیسم

برخی از این کودکان دارای جزایر هوشی می باشند. پس به راحتی می توانند با تمرین و تکرار در مدارس عادی و استثنایی به یادگیری بپردازند و جذب گروه‌ های توان بخشی شوند.

این کودکان بهتر است به یادگیری چیزهای جدید و مهارت های تازه در مدارس عادی بپردازند و در آن جا رشد کنند. زمانی که یک کودک اوتیسم را وارد مدرسه عادی می کنیم، توانایی های جدید را در افراد یا کودکان هم سن و سال خود می بیند و به دلیل بالا بودن ضریب هوشی کودکان اوتیسمی، این کودکان قادر خواهند بود تا آن توانایی ها را از کودکان دیگر یاد بگیرند.

یک پنجم افراد مبتلا به اوتیسم عملکرد و بهره هوشی نرمال دارند و نیمی از آن ها دارای بهره هوشی متوسط و بسیار بالاتری از متوسط می باشند.

این کودکان که دچار اوتیسم هستند، توانایی پردازش دیداری بهتری نسبت به مهارت زبانی دارند آن ها می توانند اجسام را در زاویه های مختلف تجسم کنند و به دیدگاه های متفاوتی بپردازند.

پس هر چه مهارت دیداری قوی تر باشد کودکان در مرحله بالاتری برای آموزش و یادگیری توسط معلمان و خانواده ها قرار می گیرند.

میزان هوش عاطفی و برقراری ارتباط عاطفی کودکان اوتیسم

خانواده کودکان دچار اوتیسم در برقراری ارتباط عاطفی و صحیح با فرزندان خود دچار مشکل می شوند. به طوری که گاهی نمی توانند نیاز کودکان خود را برطرف کنند.

در کودکان مبتلا به اوتیسم شرایط کافی برای بیان نیازها وجود ندارد. در نتیجه کودکان دچار اوتیسم به ناکامی و یاس می رسند و آن ها در دنیای بسته و محدود شده خود باقی می مانند. این کودکان در هر شرایط تفاوت های موجود در خود را نسبت به دیگران می فهمند و سعی می کنند تنها بمانند.

 آن ها هیچ گاه متحول و شکوفا نمی‌شوند. گاهی این نیازها و خواسته های آن ها به دلیل نداشتن قدرت کلامی برآورده نمی‌شود. کودکان اوتیسم بیشتر با حالت اشاره و نگاه به خانواده خود خواسته ها و نیازهای خود را بیان می کنند.

گاهی خانواده ها نمی توانند برداشت درستی از حس دیداری و یا اشاره آن ها داشته باشند و در این حالت است که خانواده و کودک هر دو دچار نا امیدی می شوند.