اوقاتی همراه خانواده

در این مقاله به ذکر نکات در زمینه اوقاتی همراه خانواده می پردازیم.

بهتر است ما کودک را تشویق کنیم تا رفتار خود در خانه و تاثیر آن بر دیگر اعضای خانواده را بررسی کند.  هدف آن است که کودک رفتار احترام آمیز نسبت به اعضای خانواده را یاد بگیرد. ما نیز باید رفتاری احترام آمیز داشته باشیم و از این نظر نمونه باشیم.  کودکان مقلدان خوبی هستند و از رفتار و ما پیروی می کنند ،اما لازم است هر دو طرف فداکاری کنند تا نتیجه مطلوب حاصل شود.  پاداشی که ما از تلاش خود دریافت می کنیم، محیطی شاد و پر ثمر است و رفتار کودک در خانه، رفتار خوب او در مکانهای دیگر را به دنبال دارد. 

به آنها بیاموزیم رفتار مودبانه داشته باشند

پس از آمدن والدین به خانه، از کار روزانه و یا سفر، کودک می تواند با خوشامد گویی مودبانه، احترام خود نسبت به پدر و مادرش را نشان دهد.  همه اعضای خانواده در بدو ورود به خانه نسبت به خوش آمد گویی حساس هستند. کودکان دوست ندارند به محض ورود به خانه از مدرسه غرولند بشوند، مورد انتقاد قرار گیرند و یا مجبور به انجام کارهای روزمره شوند.  زمان ورود به خانه، زمان راحتی و آسایش است. کودک می خواهد با روی خوش ما روبه رو شود و دوست دارد ما در نهایت آرامش به رویدادهای روز او علاقه نشان دهیم. 

کودک باید درک کند که ما هم در بدو ورود به خانه انتظار رفتار مودبانه ای از او داریم .خوب است ما به کودک توضیح دهیم منظورمان از رفتار مودبانه چیست :

1. 1.خوش آمد گویی ؛(سلام مادر، امروز چطور بود؟) 
2. 2.اخبار ناخوشایند در بدو ورود به خانه گفته نشود. 
3. 3.اگر ما از سفر مراجعت کرده ایم کودک درآن لحظه برای دریافت سوغات اصرار نکند .
4. 4.کودک وسایل  ما (پدرو مادر ) را مورد بررسی قرار ندهد . برای مثال نامه های ما را باز و یا صفحات روز نامه را پراکنده نکند. 

اوقاتی همراه خانواده – چگونه خوشایند شویم؟ 

به طور معمول بزرگسالان دوست دارند رشته خویشاوندی را مورد بررسی قرار دهند ولی کودکان علاقه ای به این کار ندارند. ممکن است کودکان تا مرحله بزرگ سالی اهمیت ارتباطات را به خوبی درک نکنند. بهتر است ما اهمیت آن را برای کودک توضیح دهیم.  در اینجا تعاریفی از نسبت های خیشاوندی برای آموزش به کودکان مطرح می نماییم:

1. 1.خاله، عمه، دایی، عمو (خواهر ها و برادر های والدین) .
2. 2.مادر بزرگ و پدر بزرگ(مادر و پدر والدین) .
3. 3.والدین مادر بزرگ و پدر بزرگ (که کودک نتیجه آنها می شود) .
4. 4.دختر خاله، پسر خاله، دختر عمه، پسر عمه (فرزندان خاله و عمه) .
5. 5.دختر عمو، پسر عمو، دختر دایی، پسر دایی، (فرزندان عمو و دایی) .
6. 6.نوه خاله و عمه (فرزندان پسر خاله، دختر خاله، پسر عمه، دختر عمه) .
7. 7.نوه عمو و دایی(فرزندان پسر عمو و دخترعمو، فرزندان دختر دایی و پسر دایی) .
8. 8.نوه خاله و عمه والدین (فرزندان دختر خاله و پسر خاله، پسر عمه و دختر عمه والدین ).
9. 9.نوه عمو و دایی والدین (فرزندان پسر عمو، دختر عمو و پسر دایی، دختر دایی والدین) .
10. 10.نوه پسرخاله و دختر خاله، پسر عمه دخترعمه والدین (فرزندان نوه خاله و عمه والدین) .
11. 11.نوه پسر عمو و دخترعمو ، پسردایی  و دختر دایی والدین (فرزندان عمو و دایی والدین) .
12. 12.خواهر و برادر ناتنی (دختر یا پسر مادرناتنی و یا پدر ناتنی، قبل از ازدواج با پدر و یا مادر متولد نشده از یک پدر و مادر) .
13. 13.خواهر و برادر نیمه تنی (فرزند مادر یا پدر پس از ازدواج دوم، ازدواج با پدر و یا مادر ناتنی) .

تمرین 

به کودک خود کمک کنیم تا نسل های گذشته فامیل را در نظر مجسم کند و تا حدی که حافظه یاری مان می کند ارتباط فامیلی را بر روی کاغذ رسم کنیم  اگر کودک به این موضوع علاقه مند باشد، می توانیم همراه یک دیگر ؛بیشتر در این مورد تحقیق کنیم. 

اوقاتی همراه خانواده – طرز برخورد با نا پدری و نامادری را بیاموزیم 

کودکان می توانند با روشهای مناسبی احترام خود را نسبت به نا پدری و نامادری نشان دهند. رفتار محترمانه کودک با آنها بدین معنی نیست که پدر و مادر واقعی خود را کمتر دوست دارند.  رفتاری که اعضای یک خانواده در خانه و نسبت به یکدیگر دارند، تبدیل به الگوی رفتاری آنها در اجتماع می شود.  همچنین رفتار اعضای خانواده با یکدیگر می تواند محیط خانه را برای میهمانان دلپذیر و شاد کند.  لازم است کودک در این باره نکاتی را بداند که در اینجا ذکر می نماییم :

1. 1.رفتار کودک نباید حاکی از بی اعتنایی باشد. او باید حضور پدر و مادر ناتنی را بپذیرد تا خانه به محیط دلپذیرتری تبدیل شود. 
2. 2.ممکن است کودک دوست نداشته باشد نا پدری و یا نامادری را پدر و مادر خطاب کند. 
3. 3.خوب است خانواده تولد و یا موفقیت های نا پدری و نامادری را در کنار هم جشن بگیرند. جشن گرفتن برای انها نهایت بزرگواری و ظرفیت کودک را نشان می دهد. 
4. 4.خوب است کودک نا پدری و یا نامادری را از ناراحتی های خود آگاه کند. 
5. 5.مقایسه دو خانواده قبلی و فعلی و بد جلوه دادن نا پدری و یا نامادری در این مقایسه، کار شایسته ای نیست. 

طرز برخورد با خواهر برادر ناتنی را به آن ها بیاموزیم 

هم زیستی خانواده های مختلف با یکدیگر از نظر کودکان بسیار دشوار است و نیاز به مهربانی، برقراری ارتباط و رفتار مناسب دارد.  کودک باید در مورد رفتارش با خواهر و برادر ناتنی خود بیندیشد و آنگونه رفتار کند که دوست دارد آنها با او رفتار کنند. کودک درمی یابد که احترام به دیگران ،باعث احترام دیگران به او می شود. توافق بین اعضای خانواده فقط در صورتی امکان پذیر است که هر فردی با تعهد در این راه گام بردارد. 

رسیدن به این هدف کار آسانی نیست و لازم است هر یک از اعضا تمایل به سازش و از خود گذشتگی داشته باشند. 

اوقاتی همراه خانواده – پرستار را در صورت لزوم با اخلاق کودک آشنا کنیم 

بسیاری از والدین تمایل دارند کار های کودک را بر عهده پرستار او بگذارند.  لازم است والدین درباره نگه داری از کودک در زمان غیبت شان، راهنمایی های و توصیه هایی به پرستار کودک ارائه دهند و حقوق خوبی برای او در نظر بگیرند.  کودک نیز باید با پرستار خود همکاری کند. 

بهتر است ما به کودک بگوییم که در زمان غیبت آنها، چه انتظاری از او داریم و رفتار او باید چگونه باشد. اگر پرستار از کودک راضی باشد و گزارش خوبی به ما بدهد، خوب است ما جایزه ای برای کودک در نظر بگیریم. 

در نبود خواهر و برادر بزرگتر دوستان کودک را دعوت کنیم 

بزرگ شدن کودک و نزدیک شدن او به مرز نوجوانی، چالشهای جدیدی در زندگی او پدید می آورد. ممکن است دوستش به امید ملاقات خواهر یا برادر بزرگتر به دیدارش بیاید ، و یا از کودک بخواهد برادرش را تشویق کند تا با او، ارتباط بر قرار کند. 

خواسته و رفتار این دوستان صحیح نیست. خانواده بنا بر این شرایط باید مقرراتی وضع کنند، برای مثال وقتی خواهر و برادر بزرگتر در خانه نیستند، دوست فرزند کوچکتر شان را دعوت کنند. 
مقررات وضع شده از سوی ما (پدر و مادر) نباید به قطع ارتباط نوجوان با همسالانش منجر شود: ضمن آنکه محروم شدن خواهر و برادر های نوجوان نیز از گردهمایی های لذت بخش جایز نیست .

اوقاتی همراه خانواده – از ترساندن دیگران پرهیز کنیم

از دیر باز، داستانهای ترسناک مربوط به ارواح، نسل به نسل تکرار شده است. به طور معمول این داستان ها پایان ترسناکی ندارند و زمانی که کودکان احساس امنیت می کنند، دوست دارند به تعریف چنین داستان هایی بپردازند.  اگر کودک دچار ترس و وحشت واقعی نشود، بازگو کردن چنین داستان هایی اشکالی ندارد، زیرا خنده و هیجان پایانی داستان او را آسوده می کند. 

داستان سرایی روش مناسبی برای سرگرم کردن است، اما باید از روشهای دیگر ترساندن اجتناب کرد. در سینما این نوع وحشت ها را (صحنه پرش) می نامند؛ و آن زمانی است که رویدادی کاملا غیر منتظره به وقوع می پیوندد.  در خانه ممکن است برادر بزرگ تر در گوشه ای از زیر زمین مخفی شود و وقتی خواهر کوچک تر او برای بازی داخل شد، ناگهان به سوی او پریده، فریاد بکشد و خواهرش را بترساند. 

اوقاتی همراه خانواده – در زمان عصبانیت در را محکم نکوبند 

بر هم کوبیدن در ممکن است از روی عصبانیت و یا به دلیل بی احتیاطی باشد. هنگام بروز عصبانیت گاه کودک مایل نیست احساسات خود را بیان کند، پس به خلوت خود پناه می برد و در را پشت سر خود محکم می بندد. 

ما باید به کودک بیاموزیم بر هم کوبیدن در، روش درستی برای فرو نشاندن اختلاف نیست. ترک کردن محیط پر تشنج (به امید آنکه در زمان فرو نشستن عصبانیت بتوان در مورد مطلب مورد اختلاف صحبت کرد)  قابل قبول است، اما کودک نباید در را محکم ببندد. این عمل خشونت آمیز است و صدای آن نیز آزار دهنده است :مانند آن است که شخصی فحش بدهد و فریاد بزند ،که هیچ یک به هیچ وجه جایز نیست. 

تلویزیون 

در زمان حضور میهمان در خانه، تلویزیون باید خاموش باشد. حتی اگر کودک تلویزیون تماشا نکند، صدای تلویزیون در میهمانی موجب حواس پرتی میشود. بسیاری از مردم محیطی آرام را، به ویژه هنگام صرف غذا، ترجیح می دهند. 

اگر در حین تماشای برنامه تلویزیونی مورد علاقه کودک، شخصی برای دیدن والدین وارد خانه شود، کودک باید نخست سلام کند و صدای تلویزیون را تا حدی که خودش میشنود کم کند و سپس به تماشای ادامه برنامه بپردازد. 

بازیها

کودک باید هنگام بازی از قوانین آن پیروی کند (و اگر موردی را نمی داند، بپرسد). ممکن است او با گروهی جدید از دوستان بازی کند و آنها قوانین را تغییر دهند، در این صورت او نباید بر روش بازی خود پافشاری کند. لازم است والدین در مورد لزوم قوانین و ترجیح دادن یکی بر دیگری، با کودک صحبت کنند. 

بازی ها زمانی لذت بخش هستند که بازیکنان، همه با جدیت بازی کنند. بنابراین کودک نباید در زمانی که همه با علاقه بازی می کنند، شوخی و خنده راه بیندازد. از سوی دیگر اگر بازی کنان همه به صحبت مشغول هستند ، او نباید اخم کند و به رقابت ادامه دهد. اگر تعداد بازی کنان بیش از حد نیاز می باشد، بهتر است کودک میزبان داوطلبانه از بازی بیرون رود. 

اگر کودک قوانین بازی را نمی داند بهتر است این مطلب را بگوید و به تماشا کردن اکتفا کند و تا زمانی که به خوبی از قوانین بازی آگاه نشده است، موجب آزار بازی کنان دیگر نشود و مفهوم خوب تفریح کردن را یاد بگیرد. 

پول توجیبی 

دریافت پول تو جیبی به کودک کمک می کند حساب هزینه ها و پول خود را داشته باشد. او همچنین یاد می گیرد از تعهدات اجتماعی لذت ببرد. 

پول تو جیبی باید به عنوان تجربه مهمی در یادگیری مد نظر قرار گیرد و اجرت انجام کار محسوب نمی شود. کودک خوش رفتار بخشی از کارهای خانه را که به او محول شده است، بدون شکایت و بدون انتظار دریافت دستمزد، انجام می دهد زیرا تلاش می کند در برقراری نظم در خانه مشارکت کند. 

کودک می تواند از پول تو جیبی خود صدقه داده و به دیگران نیز کمک مالی کند. آموزش منافع صدقه دادن به کودک ضروری است و والدین می تواند همراه او مرکز خیریه مناسبی را برای این منظور در نظر بگیرند. 

در انجام کار های خانه به والدین خویش کمک کنند

کار های کوچکی کار  در خانه انجام می شوند نیز جمع شده و محیط دلپذیرتری در خانه ایجاد می کنند. فهرستی از کارهای کوچکی که موجب رفاه خانواده می شود :

1. 1.پس از صرف غذا بشقاب خود را در ظرفشویی قرار دهد. 
2. 2.پس از برخاستن از رختخواب، آن را منظم کند. 
3. 3.حوله ها را در جای خود آویزان کند.
4. 4.صفحات روزنامه را پس از مطالعه در جای خود قرار دهد. 
5. 5.لباس های کثیف را در سبد رخت و چرک قرار دهد.
6. 6.در زمان ورود به منزل لباس های خود را آویزان کند. 
7. 7.کاغذ خوراکی هایش را دور بریزد. 
8. 8.کفش ها را به طور منظم در جا کفشی قرار دهد. 
9. 9.حیوان خانگی را غذا داده و به او رسیدگی کند. 
10. 10.پس از صرف غذا تشکر کند.

اتاق خواب کودک 

ما با مشاهده اتاق شلوغ و نامنظم کودک گاه تا مرز دیوانگی پیش می رویم، زیرا به نظر ما طوفانی بزرگ اتاق را زیر و رو کرده و نظم خانه را بر هم زده است. 

ما از این که دوست کودک مان اتاق او را در هم و شلوغ ببیند، احساس شرمندگی می کنیم. اما باید به خاطر داشت که اتاق یک کودک خوش خلق و با ادب نیز ممکن است به هم ریخته باشد. 
در این هنگام ما باید خونسردی خود را حفظ کنیم.  علم روان شناسی می گوید غر زدن ایجاد یاس کرده و جایز نیست. بعضی از کودکان می توانند وسایل خود را منظم کنند، اما بعضی دیگر قادر به انجام این کار نیستند. 

اتاق بهم ریخته کودک نشانه نوع رفتار او در بزرگسالی نیست .در بزرگی او نیز مانند والدین خود، خانه ای منظم خواهد داشت. بهتر است گاهی کودکان برای تمیزکردن اتاقشان از ما (پدر و مادر) کمک بگیرند ما می توانیم روش انجام کار را به کودک نشان دهیم .

در این مقاله به اوقاتی همراه خانواده پرداختیم و موارد مهمی را در این زمینه مطرح نمودیم.