چگونه مهارت های تصمیم گیری خود را بهبود ببخشیم؟

15زندگی بارها ما را بر سر دوراهی قرار می دهد، پس انتخاب یک جاده به جای جاده دیگر با پیش بینی دقیق مزایا و معایب هر کدام، گوش دادن به آن احساس درونی و اجازه ندادن دیگران به دخالت در تصمیمات ما بسیار مهم است، اگر می خواهیم از سرنوشت خود در زندگی راضی باشیم باید به تصمیم گیری بپردازیم، زیرا تصمیم گیری، مهارت مهمی است که همه ما به آن نیاز داریم تا در حرفه خود و همچنین در زندگی به جلو پیش رویم.

هر روز ما صدها تصمیم کوچک و شاید بی‌اهمیت می‌گیریم، همانند این که چه زمانی بلند شویم، ورزش کنیم یا نه، چه بپوشیم، چه بخوریم، کجا برویم، چگونه برویم و خیلی چیزهای دیگر، این تصمیمات در کسری از ثانیه گرفته می شوند و بسیار آسان می توان به آن ها پی برد، زیرا آن ها واقعاً بر نتیجه ی هیچ امری تأثیر گذار نخواهند بود.
انتخاب صبحانه تا زمانی که به اندازه کافی سالم و سیر کننده باشد، آینده ما یا جهان را تغییر نمی دهد، این قضیه زمانی تغییر می کند که تصمیم توسط عوامل خارجی پیچیده می شود، لباسی که در یک روز معمولی در دفتر کار می پوشیم چندان مشکلی ندارد، اما وقتی برای یک مصاحبه بسیار مهم آماده می شویم، لباس ما به یک فرآیند تصمیم گیری مهم تبدیل می شود.
اگر در تصمیم‌گیری مشکل داریم و روزهای بعد از انتخاب‌ عذاب می‌کشیم و نمی‌دانیم که آیا کاری که انجام داده‌ایم، درست بوده است، باید دست از کار بکشیم، در حالی که هرگز توصیه نمی شود که در چند ثانیه تصمیم بگیریم و بدون سنجیدن مزایا و معایب، تصمیمی را اتخاذ کنیم، اما لازم است سریع و مختصر تصمیم بگیریم و این افکار را به خاطر بسپاریم:

۱_بیشتر فکر کردن همیشه بهتر فکر کردن نیست.

۲_ یاد بگیریم که به شهود یا احساس درونی خود اعتماد کنیم.

۳_ برای تصمیم گیری ضرب الاجل تعیین کنیم.

۴_بپذیریم که همیشه نمی توانیم همه چیز را داشته باشیم، ممکن است مجبور شویم کمی سازش کنیم.

بهبود مهارت های تصمیم گیری

دانستن این که در تصمیم گیری مشکل داریم، قدم خوبی است، زیرا ابتدا باید علائم و نشانه ها را بشناسیم، حتی اگر نمی توانیم برای خود شام سفارش دهیم، زیرا زمان آن رسیده است که مهارت های تصمیم گیری خود را تقویت کنیم.

1- قانون 10/10/10 را برای گرفتن تصمیمات ضروری بکار ببریم.

” سوزی ولش” نویسنده تجاری نشریات معتبر مختلف است، او ابزار ساده ای اختراع کرد که می تواند به ما کمک کند، چگونه تصمیم بگیریم و پیش برویم، او توصیه می‌کند درباره تصمیمی که می‌خواهیم بگیریم در سه بازه زمانی مختلف فکر کنیم، به عنوان مثال ده دقیقه بعد در مورد آن چه احساسی خواهیم داشت؟ ده ماه دیگر چطور؟ ده سال بعد چطور؟ این ابزار اساساً به ما کمک می‌کند تا مسائل را با چشم‌ اندازی تازه ببینیم و اطمینان حاصل کنیم که پشیمانی بخشی از زندگی ما نیست، اگر بتوانیم پیش‌بینی کنیم تصمیمی که اکنون می‌گیریم احتمالاً بعداً ما را پشیمان می‌کند، به این معنی است که باید راه دیگری در پیش بگیریم که آینده ای شادتر را پیش روی ما می گذارد.

۲-با ترس های خود روبرو شویم و سپس به جلو حرکت کنیم.

خیلی وقت‌ها، تصمیم‌گیری ما را فلج می‌کند، به این دلیل که از نتیجه می‌ترسیم و از عواقبی که تصمیمات ما به همراه خواهند داشت، هراسانیم.
تنها کلید رهایی از این ترس ها، رویارویی با آن ها و نام بردن آن ها است، بدترین اتفاقاتی که ممکن است با تصمیمی که می‌گیریم، اتفاق بی افتد را بنویسیم. به عنوان مثال، ما با همسر خود مشکل بزرگی داریم و می‌خواهیم نارضایتی‌های خود را بیان کنیم، اما می ترسیم که این منجر به یک دعوای بزرگ یا حتی جدایی شود، گام اول این است که ببینیم آیا می توانیم با بدترین سناریو کنار بیاییم؟ اگر به جدایی یا حتی طلاق برسیم، آیا ما می توانیم با مجرد بودن کنار بیاییم، آیا فرزندان ما می توانند؟ اگر عمیقا در مورد آن فکر کنیم، متوجه می شویم که اگر چه ترس‌های ما بدترین سناریو هستند، اما ممکن است آن ها قابل کنترل نیز باشند.

۳-مزایا و معایب هر تصمیم را یادداشت کنیم.

روث چانگ، سخنران تد، راه ساده ای برای تسریع در این مهارت های تصمیم گیری ابداع کرده است، او می گوید شما مزایا و معایب تصمیمی را که می خواهید بگیرید، بنویسید، زیرا هیچ انتخاب درست یا نادرستی وجود ندارد.
به‌ عنوان انسان، خواسته‌ها و نیازهایمان به ما دیکته می‌شود، حتی اگر بی‌رحمانه آن ها را از بین ببریم، این راه حل زمانی بسیار موثر است که در دو انتخاب گیر کرده باشیم و هر دو انتخاب خوب به نظر می رسند، به عنوان مثال گیر افتادن بین دو پیشنهاد ازدواج، دو شغل یا دو مدرسه برای بچه ها.
اگر مزایا و معایب هر دو گزینه را فهرست کنیم، خواهید دید که مزایای یکی از دیگری طولانی‌تر می‌شود، معمولاً میل ذاتی ما یا روحیه ی ما به جای ما تصمیم می‌گیرد، پس باید با دل خود پیش رویم و ما بقی چیزها را به کائنات بسپاریم.

4- مراقب بد خواسته ها باشیم و بر اساس آن تصمیم نگیریم.

کارشناسان می گویند که ما در نهایت تصمیمات اشتباهی می گیریم صرفاً به این دلیل که در نهایت آن چه دوست داریم را با خواسته هایمان اشتباه می گیریم، به عنوان یک انسان ما تابع عواطف و احساسات خود هستیم، اما احساسات واقعاً به ما نمی‌گویند از کجا می‌آیند و از آن جایی که ما اغلب منبع آن ها را اشتباه می‌فهمیم، در نهایت نمی‌دانیم در وهله اول چه چیزی را در مورد موقعیت خود دوست داریم.

همچنین، ممکن است چیزی بخواهیم، اما در نهایت اشتیاق و هیجان اولیه را با علاقه واقعی اشتباه بگیریم، بنابراین ممکن است بخواهیم موزه لوور را ببینیم، اما آیا واقعاً آن را دوست داریم؟ ما نمی دانیمف بنابراین گاهی اوقات تصمیمات ما باید بیشتر بر اساس علایق مان باشد تا خواسته هایمان، به عنوان مثال ممکن است بخواهیم به یک مکان عجیب و غریب سفر کنیم، اما می دانیم که دوست داریم در خلوت زیبای تپه ها باشیم، نه در مرکز جزیره کارائیب، پس تصمیم باید این باشد که به تپه ها برویمف زیرا این چیزی است که ما دوست داریم‌.

۵- از پارادوکس انتخاب فرار کنیم.

سال‌ها پیش، تصمیم‌گیری آسان‌تر از آن چه امروز است بود، زیرا شامل گزینه های زیادی نمی شد. خرید یک پیراهن آسان بود، زیرا تنها کاری که باید انجام می دادیم این بود که اندازه و رنگ آن را انتخاب کنیم، حالا اگر قصد خرید پیراهن را داریم، باید نوع، تناسب، دکمه ها، پارچه، برش، دوخت، طرح، یقه، رنگ و اندازه را انتخاب کنیم.
همانطور که بری شوارتز در سخنرانی خود بسیار شیوا بیان می کند، ما امروز انتخاب های زیادی داریم که هر یک از تصمیم های ما، خوب یا بد، طعم منحصر به فردی از پشیمانی دارد، زیرا در نهایت به A و B فکر می کنیم و C یا X ،Y،یا Z انتخاب بهتری نسبت به D بود که انتخاب کردیم و این در همه جا اتفاق می افتد.

در انتخاب مشاغل، ساندویچی که می خوریم، طعم بستنی ای که در نهایت انتخاب می کنیم یا حتی ماشینی که می خریم، تنها راه حل این است که آن را ساده  کنیم، دو یا سه گزینه را انتخاب کنیم، چشم خود را بر روی دیگران ببندیم و با دل و جرات خود پیش رویم، همچنین در مورد بقیه، اجازه دهیم جهان به نگرانی ادامه دهد، زیرا ما تصمیم خود را گرفته ایم، پس باید از آن خوشحال باشیم.
همیشه افرادی هستند که به خاطر انتخابی که می کنیم، ما را احمق فرض می کنند، اما نکته این است که اگر با انتخاب خود خوشحال هستیم، اصلاً چرا باید به سخنان ان ها اهمیت دهیم؟