فضای استارت آپ داری در ایران
تعریف استارت آپ start up چیست؟
پس از اینکه در مورد دوره کارآفرینی و اینکه ایران بهشت کارآفرینی است مطالبی را ارائه نمودیم ؛ حال به سراغ استارت آپ و فضای استارت آپ داری در ایران می رویم، در دوره کارآفرینی توانا درس به درس مطالب جدیدی را با شما به اشتراک می گذاریم.در درس بعدی هم اشاره ای به این خواهیم داشت که چطور یک ایده پولساز خلق کنیم ؟ با این تفاوت که استثنا این درس را در دوره استعدادیابی توانا آپلود کرده ایم.
استارت آپ به کسب و کاری می گویند که در یک بازه زمانی مشخص تکرارپذیر و توسعه پذیر و گسترش پذیر باشد،آن هم با کمترین هزینه ممکن.
این روزها در ایران فضا برای ساختن این کسب و کار روی بورس است.هر کجا که می رویم کلمه ی استارت آپ است و جوانان امروزی دنبال این هستند تا یک استارت آپ و کسب و کار برای خودشان راه اندازی کنند و خیلی زود اصطلاحا پول پارو کنند.ایده خوبی است و زمانه و فرصت مناسبی در کشور ایران برای این کار وجود دارد.شاید 2 سال پیش اگر کسی می خواست وارد این میدان بشود فرصت به این عظمت و به این حجمی که الان فضا برای این کار است به هیچ عنوان نبود.
بعضا اتفاقاتی می افتد که هیچ ارتباط و هیچ کنترلی روی آن ها نداریم، منتها باعث می شود آن قدر جریانات به نفع یا ضرر ما عوض بشود که کل ایده ها و سوژه های کسب و کاری دچار تغییر و تحول بشود.
تا چند سال پیش تلگرامی در کار نبود و مردم آنقدر با موبایل و گوشی های هوشمند از اینترنت استفاده نمی کردند.هر چند هنوز سرعت اینترنت عالی نیست ولی بالطبع 2 سال پیش خیلی کندتر ازاین بود و در این 2 سال ان قدر مردم از شبکه های اجتماعی استفاده کردند،مخصوصا مردم عادی و غیر دانشگاهی با این سیستم آشنا شدند که فضا را برای استارت آپ های فن آورانه و مخصوصا استارت آپ های متکی بر اینترنت و اپلیکیشن های موبایل بسیار باز کرده است.
در حال حاضر میزان نفوذ اینترنت در ایران به 80 درصد رسیده است،یعنی 80 درصد مردم و خانه ها به اینترنت دسترسی دارند و حداقل 55 درصد مردم عضو شبکه های اجتماعی هستند و جالب ترین عدد اینکه بیش ازنصف مردم ایران یعنی 40 میلیون نفر گوشی هوشمند دارند که مطمئنا به نوعی به اینترنت متصل است.
این امکانات و این شرایط فضا را برای استارت آپ های مبتنی بر اینترنت و مبتنی بر گوشی های هوشمند فراهم می کند. منتها نکته ای که باز مطرح است و به نوعی شاید خیلی جدی گرفته نمی شود این است که این کسب و کار صرفا به ساختن نرم افزار تحت وب یا اپلیکیشن یا مشابه این ها نمی گویند.ما می توانیم یک استارت آپ برای کارهای فیزیکی و سنتی بزنیم.می توانیم یک رستوران یا یک ایده جدید تاسیس بکنیم، می توانیم یک کار خدماتی جدید راه بی اندازیم که شاید به اینترنت هم مربوط نباشد.
پس منظور از استارت آپ فقط سایت وب و اپلیکیشن موبایل نیست. جالب است که در ایران که زمینه ی نرم افزار مطرح است اما سخت افزار فراموش شده است.
استارت آپ های سخت افزاری در ایران می توانند فضای جالب تری برای رشد داشته باشند. هم چنین برای استارت آپ ها و کسب وکارهایی که می خواهند خیلی نوآورانه به جلو بروند و می خواهند برای آینده برنامه ریزی داشته باشند،اینترنت اشیاء سوژه ی جالبی است و پیش بینی هایی که برای این صنعت می شود این است که بازار بسیار بزرگی دارد و مطمئنا در ایران هم این فضا باز است و جای کار دارد.هر شرکت و استارآپ و مجموعه ی جوانانی که وارد این حوزه بشوند مطمئنا نان آن ها توی روغن خواهد بود، اگر مقداری خلاقیت داشته باشند.
از یک طرف شاهد آن هستیم که مفهوم و کارکرد این کسب و کار در ایران خیلی ساده و اشتباه گرفته می شود! به این شکل که هرکسی که یک فروشگاه اینترنتی برای خود تاسیس می کند فکر می کند استارت آپ زده است.استارت آپ یعنی این که یک ایده جدید داشته باشیم که تکراری نباشد، کپی سایت های دیگر نباشد،یا اگر ایده اش تکراری است حداقل خلاقیت آن چنانی داشته باشد که در بازار امروز بتواند با دیگران رقابت کند.
مهم تر از همه ی این ها این است که استارت آپ یک نکته ی کلیدی دارد که معمولا برخی از اشخاص به آن دقت نمی کنند.برای مثال روی یک محصولی کار می کند و چیزی را به بازار عرضه می کند چه سخت افزار یا محصول فیزیکی یا محصول اینترنتی یا نرم افزاری که مشتری وقتی آن محصول را خریداری کرد دیگر رابطه اش با ارائه کننده تمام می شود.یعنی هیچ نوع امکان بازگشت مشتری نیست! این نوع کار استارت آپ محسوب نمی شود.
نکته مهم
استارت آپ به کسب و کاری می گویند که، اولا تکرارپذیر باشد و ثانیا توسعه پذیر و گسترش پذیر باشد، آن هم با کمترین یا بدون هزینه.
اگر بخواهیم یک رستوران تاسیس کنیم حتی اگر این رستوران ایده جالبی داشته باشد،برای توسعه آن رستوران، به سخت افزارهای جدید و مکان جدید نیازمندیم و باید تجهیزات جدیدی را آماده کنیم ودردسرهای خاص دیگر برای کارهای فیزیکی،هرچند که بیان نمودیم رستوران های متفاوت هم می توانند جزء دسته بندی استارت آپ ها باشند،منتها توسعه پذیری یک کار فیزیکی خیلی سخت تر است.
توسعه پذیری در نرم افزار،اینترنت و اپلیکیشن خیلی راحت تر است و مهم تر از توسعه پذیری، تکرارپذیری است. محصول استارت آپی باید به گونه ای باشد که مشتری به نوعی برای خرید مجبور باشد و با یک بار خرید نیازش برای همیشه برطرف نشود.
این نکات را در نظر بگیریم و نکته ی مشابه دیگر این که بازار کار هدفمان هم بازار کار بزرگی باشد. روی چیزی کار نکنیم که حتی اگر همه ی ایده هایمان هم به نتیجه رسید و کامل شد،بازار هدف آن به عنوان مثال یک بازار 100 تایی است! یعنی نهایتا 100 تا مشتری بیشتر نخواهد داشت. این گونه استارت آپ ها را شروع نکنیم بهتر است، چون خدای ناکرده بعدا دچار مشکلات مالی خواهیم شد و در آینده امکان رشد و توسعه نخواهیم داشت.
روی ایده هایی کار کنیم که امکان جهانی شدن داشته باشد، در نام گذاری استارت آپ باید دقت کنیم که اگر فردا روزی خواستیم استارآپ خودمان را بین المللی کنیم، اسمی را که برای آن انتخاب کرده ایم مانع و دردسری برایمان ایجاد نکند.
ایران کشور فرصت هاست و کشوری است که برای بحث استارت آپ و ایده های نرم افزاری و موبایلی و اینترنتی بازار بسیار باز و آینده ی بسیار درخشانی دارد، به شرطی که بلد باشیم از این فرصت نهایت استفاده را بکنیم و یکی از راه هایی که به ما در رشد و راه اندازی و توسعه استارت آپ کمک می کند مطالعه این دوره ی استثنایی از « توانا » می باشد.
مقالات مرتبط :
