معیارهای ما برای انتخاب همسر

معیار انتخاب همسر – ازدواج ناخود آگاه

در جامعه امروزی ناگزیر از آن هستیم که به ازدواج به مثابه یک (جعبه) بنگریم. در ابتدا برای خود همسری بر می گزینیم، سپس از دیواره ی جعبه بالا می رویم. بعد از آن که مجالی یافتیم تا در آن سکنی گزینیم ، برای اولین بار به (هم جعبه ای) خود نگاهی می اندازیم. اگر آن چه را که می بینیم بپسندیم آن جا می مانیم .در غیر این صورت مجددا از دیواره جعبه بالا می رویم و به دنبال همسر دیگری همه جا را زیر پا می گذاریم. به عبارت دیگر ازدواج حالتی ثابت و بدون تغییر در نظر گرفته می شود، به طوری که موفقیت و شکست آن نیز بسته به قابلیت و توانایی ما در جذب شدن به همسر مناسب و ایده آل خواهد بود. در این میان تنها راه چاره ای که برای یک ازدواج (ناشاد) وجود دارد و-   حدود پنجاه درصد زوج ها نیز همین راه حل را بر می گزینند- این است که طلاق بگیرند و با امید به این که همسری بهتری خواهند یافت، مجددا همه چیز رو از سر بگیرند .

عارضه ای که در رابطه با این راه حل وجود دارد، درد و رنجی است که در نقل مکان کردن از این جعبه به آن جعبه ،تقسیم متعلقات و بچه ها، دست شستن از رویاهایی که روزگاری برای مان عزیز و گرامی بودند، بی میلی و اکراهی است که نسبت به نزدیکی و صمیمیت خواهیم داشت. ترس از شکست در ازدواج بعدی و از همه مهم تر، تخریب روحی و ضربه عاطفی ای که به ساکنین دیگر این جعبه وارد می شود : بچه ها، بچه هایی که با احساس گناه بزرگ خواهند شد که گویی در جدایی والدین خود نقش داشته و لذا مسئول و گناهکار هستند و همواره در این تردید خواهند ماند که آیا هرگز خواهند توانست عشق پایدار را تجربه کنند یا اینکه سرنوشتی شبیه پدر و مادرشان خواهند داشت .

متاسفانه، تنها چاره دیگری که به نظر بسیاری از ما و مردم می رسد ،این است که در(جعبه ) باقی بمانیم، درب آن را محکم ببندیم و باقی عمرمان را با رابطه ای مایوس کننده به سر بریم . ما ها می آموزیم که چگونه با انباشتن خود با غذا، الکل، مواد مخدر، فعالیت های گوناگون، کار، تلویزیون و خیال پردازی های رمانتیک با ازدواجی تهی کنار بیایم و از این امید که روزی نیازمان با عشقی صمیمی درک شود ، تست می شویم .

مقاله پیشنهادی: آیا عشق ابدی ممکن است؟!

«توانا» روزنه ای امیدوارانه تر و دقیق تر را به سوی روابط احساسی می گشاید. ازدواج حالتی ایستا و راکد آن هم بین دو شخص تغییر ناپذیر نیست.  ازدواج سفری روانی و روحی است که با شور و حال سر مستی جذب شدن آغاز شده و مسیر خود را از میان گذر گاه ناهموار و پر پیچ و خم (خود کاوی) و (خودشناسی)  ادامه می دهد و نهایتا به خلق کانونی صمیمی، شاد و همیشگی می انجامد. صرف نظر از اینکه این دید و نگرش خاص توانایی و امکاناتی را که به ما ارائه می دهد، درک کنیم یا به آن اعتقاد چندانی نداشته باشیم، خوشبختی ما نه به پیدا کردن (همسر ایده آل) بلکه به میزان تمایل ما به کشف و درک بخش های پوشیده و پنهان وجود خودمان بستگی خواهد داشت. 

حل معمای جاذبه رمانتیک 

زیست شناسان معتقدند که یک منطق زیستی خاص بر رفتار همسر گزینی حاکم است. ما انسان ها به طرز غریزی، زوج هایی را بر می گزینیم که بقا را در پی داشته باشیم. مرد ها به سمت زن های جذاب می روند که زیبا به حساب می آیند .زن ها به دلیل زیستی که اندکی متفاوت است، مردهای زندگی شان را بر می گزینند. از آن جا که جوانی و تندرستی در قابلیت باروری جنسی مذکر الزامی به حساب نمی آیند، زن ها بر اثر غریزه، به مرد هایی تمایل بیشتری نشان می دهند که خصوصیات و ویژگیهای (آلفا) را از خود نشان می دهند ،در اینجا فرض بر این است که غالب بودن و برتری مذکر و مردانه بیش از جوانی و زیبایی، بقا گروه خانواده را تنظیم می کند. بنابراین یک مرد پنجاه ساله که ریاست هیئت مدیره به عهده او است و یک جوان زیبا، خوش هیکل، نیرومند و دارای خصوصیات جسمانی مردانه که از قضا موفقیت کمتری در زندگی کسب کرده است، هر دو در چشم زن ها از جذابیت یکسانی برخوردار هستند. 

شاخه ی دیگر از علوم «روانشناسی اجتماعی» و «تئوری تبادلی» همسر گزینی را مورد بررسی قرار می دهد. «تئوری تبادلی» بر این فرض استوار است که کسانی را برای ازدواج بر می گزینیم که کم و بیش مساوی و همتای ما باشند. هنگامی که ما به ماموریت جستجوی همسر آینده مان می رویم، یک دیگر را با خونسردی تمام (سبک سنگین) کرده و جذابیت جسمانی، وضعیت اقتصادی و جایگاه اجتماعی یکدیگر را مورد توجه قرار می دهیم . مضاف بر این که خصلت ها و ویژگی های شخصیتی متعددی نظیر مهربانی و خلاقیت را نیز در نظر می آوریم مانند مدیران یک حرفه ی تجاری در مورد یک لایحه ی ادغام به تامل و تعمق می پردازند. 

یک عامل مهم در همسر گزینی ،این است که یک خواستگار بالقوه تا چه میزان می تواند با تصویر درونی ما از خودمان ،یا به عبارتی با (خود باوری) ما مطابقت و هم خوانی داشته و تا چه حد آن را بهبود و ارتقا می بخشد. هر یک از ما نقابی بر چهره داریم، این نقاب در واقع همان سیمایی است که ما از خود به دیگران می نماییم. بر طبق این تئوری ، ما در نهایت کسی را بر می گزینیم که همان تصویر شخصی ای که از خود سراغ داریم را تایید نموده و آن را تقویت کند. چرا که همگی ما از قضاوت های دیگران در مورد همسر خود، احساساتی نظیر غرور و شرمندگی را تجربه کرده ایم ؛ البته که مهم است دیگران درمورد ما یا همسرمان چه فکر می کنند. 

یک جنبه معما گونه ی و گیج کننده ی جاذبه ی رمانتیک این است که حس های ما ظاهرا به مراتب دقیق تر و باریک بینانه تر از آن چه که تمامی این تئوری ها ایجاب می کنند، اقدام می کنند. برای مثال در زندگی خود هزاران نفر را ملاقات کرده ایم، فرض کنیم از بین این تعداد، تنها چند صد تن موفق و از لحاظ جسمانی جذاب بودند، چنان چه تئوری تبادل اجتماعی را به کار ببندیم، این تعداد به پنجاه یا صد نفر تقلیل می یابد، پس قاعدتا باید تعداد افرادی که می توانند عاشق مان شوند، عملا بسیار زیاد باشند؛ با این حال اکثر مردم این گونه بیان می کنند که تعداد افرادی که عمیقا به آن ها جذب شده اند، عملا بسیار محدود تر می باشد. اکثر مجرد ها معتقد اند که (هیچ زن یا مرد خوبی بیرون پیدا نمیشود) و دنیا توسط کسانی اشغال شده است که تماما از نظر آن ها (مردود ( هستند. و نکته قابل توجه آن این است که همان تعداد انگشت شمار بسیار شبیه هم هستند.   

در این مقاله به معیار انتخاب همسر پرداختیم و موارد مهمی را مورد مطالعه قرار دادیم.