همراهی با کودکان دیگر چگونه می باشد؟

 دوستی باعث می شود زندگی جریان داشته باشد و ادب و تربیت باعث تداوم دوستی می شود. کودک نوپا باید محبت به همبازی؛ و نوجوانان، توجه و وفا به دوست را در تمام مراحل دوستی رعایت کنند. پدر و مادر می توانند کودک را به همراهی با کودکان دیگر تشویق کنند. دوستی های مختلف، زندگی کودک را پر بار تر کرده و احساس هم بستگی او را در اجتماع افزایش می دهد. 

همراهی با کودکان دیگر – دوستی 

دوستان به درد و دل ما گوش می کنند؛ در انجام کارها ما را همراهی می کنند؛ ما را با تجربه های جدید آشنا می کنند؛ باعث شادی ما میشوند و زمانی که به آنها احتیاج داریم ،در کنار ما حضور دارند. البته ، گاهی نیز ما را نا امید می کنند. کمک به فرزند در جهت داشتن رفتاری مناسب که موجب دوستی های خوب می شود، نشانه محبت والدین است. 

در دوستی باید مسئولیت هایی بر عهده گرفت. به کودک بیاموزیم در مورد دوستی خود بیندیشد و گاهی نیز آن را رهبری کند. او همیشه نباید منتظر باشد دوست او اول تلفن بزند، انجام فعالیت خاصی را پیشنهاد کند، رازی را با او در میان بگذارد و یا یاد داشتی برایش بنویسید. 

اگر کودک به طور طبیعی قادر به انجام این کار ها نیست، باید او را در این زمینه یاری کنیم. عمر دوستی یک طرفه به اندازه گلدانی است که بدون آب بماند. دوستی برای رشد و شکوفایی به توجه نیاز دارد. قبول مسئولیت بیش از حد از سوی یک کودک قابل قبول نیست نباید انتظار داشت که ابتکار عمل همواره از سوی یک نفر باشد؛ این نوع ارتباط، دوستی نامیده  نمی شود. 
قبول تعهد به معنی آن است که توازنی بین تمایلات کودک و دوست او به وجود آید.  ابراز تمایلات از سوی کودک نشانه بی نزاکتی او نیست . 

 

همراهی با کودکان دیگر – آموزش انجام کار های گروهی

 

دوست صمیمی برای کودک در حکم گنج است. تحکیم دوستی گاه محتاج زمان است، اما در مواقعی جرقه ای در روز نخست آشنایی موجب نزدیک شدن دو کودک می شود. در هر دو مورد، به وجود آمدن دوستی صمیمی و یا به هم خوردن آن، به سرعت اتفاق نمی افتد. 

در مواقعی کودک احتیاج به مدت زمان کافی جهت شناخت دوست و رشد دوستی دارد. بعضی دوستان صمیمی مثل یک روح در دو بدن هستند و از نظر ظاهر و رفتار نیز مانند یکدیگرند. بعضی دیگر از دوستان صمیمی از زمین تا آسمان با هم متفاوتند.

حتی صمیمی ترین دوستان نیز باید فراموش کنند اشخاص دیگری هم در دنیا وجود دارند. خوب است آنها رازدار یکدیگر باشند. لازم است به کودک یاد آوری نماییم انجام کارهای گروهی به مفهوم ترک دوستی صمیمی نیست و نشان دهنده اعتماد در آزاد گذاشتن یکدیگر است. انحصار طلبی و حسادت، دوستی را از بین می برد. 

 

همراهی با کودکان دیگر – داشتن دوستی وفادار 

روابط دوستانه کودکان زمانی پیشرفت می کند که دوستان نسبت به هم وفادار باشند. وفادار بودن به معنی دوستی با یک نفر نیست. کودک می تواند دوستان زیادی داشته باشد (چه بهتر که چنین باشد) اما باید در ارتباط با هر یک از آنها، قابل اعتماد باشد. برای مثال اگر او با دوست خود قرار ملاقات بگذارد، لازم است به قول خود پایبند باشد؛ حتی اگر برنامه بهتری به او پیشنهاد شود. کودکان نباید به دوستانشان مشکوک باشند. 

دوستان فداکار، احساسات واقعی خود را ابراز کرده و یکدیگر را می بخشند.  آنها می دانند دوستی نشیب و فراز بسیار دارد و با بروز اولین ناراحتی، ترک یکدیگر و جدایی شایسته نیست. 
کودک همچنین می تواند وفاداری خود را با خوشحال شدن از موفقیت دوستش نشان دهد.  ممکن است دوست او سریع ترین دونده کلاس باشد و یا رتبه اول نقاشی را در فستیوال هنری کسب کرده باشد. در چنین مواقعی دوستان وفادار حسادت نمی کنند، بلکه همراه او جشن گرفته و از موفقیت دوستانش خوشحال می شوند. 

 

همراهی با کودکان دیگر – برخورد خشن و قلدر 

کودک هرگز نباید اجازه دهد مورد بد رفتاری قرار گیرد. رفتار با نزاکت او نباید موجب سو استفاده دیگران شود. اگر شخصی کودک را کتک بزند، هل بدهد، موی او را بکشد، به او فحش بدهد، اموالش را بدزدد یا خراب کند، او باید پدر و مادر خود یا فرد بزرگسال دیگری کمک بخواهد. کودک به این وسیله از خود محافظت کرده و باعث می شود فرد زورگو از اعمال بد دست بردارد. 

هیچ دلیلی برای زورگویی و قلدری قابل قبول نیست و کودک نباید هرگز زیر بار آن برود.  ممکن است کودک تصور کند با قبول درخواست های فرد قلدر، مزاحمت او پایان می یابد، اما به زودی در می یابد با این روش او را به حملات بیشتر تشویق کرده است. 

از سوی دیگر ،ما باید به کودک خود توصیه کنیم کودکان بزرگ تر را مورد طعنه و آزار قرار ندهد .

 

*نکته 

دخالت والدین زمانی که کودک شان مورد زورگویی قرار می گیرد ضروری است؛ اما آنها باید به سخنان هر دو طرف گوش دهند. 

 

کودکان مان نیاز به دوست جدید دارند

زمانی که دوست های کودک یکنواخت می شود، والدین می توانند او را برای دوستی جدید تشویق کنند. اگر کودک ابتکار عمل داشته باشد، می تواند بر خلاف انتظار خود دوستان جدید بیابد. یافتن دوستان جدید باعث می شود کودک انتظارات غیر منطقی از تنها دوست خود نداشته باشد. 

تفاوت سن در میان دوستان اهمیت ندارد. یافتن دوست نیاز به تلاش دارد. کودک می تواند امکانات خود را در اجتماع مورد بررسی قرار دهد.  شرکت در کلاسهای آموزشی هنری و ورزشی مانند شنا، امکان دوست یابی را در اختیار کودک قرار می دهد.  

او می تواند کودکانی را که در دایره دوستان خاصی قرار دارند زیر نظر داشته باشد، ممکن است آنها نیز مانند او امیدوار باشند تا دوستی بیابند. ما (والدین) می توانیم به کودک توضیح دهیم از معرفی کردن خود به دیگر کودکان هراسی به دل راه ندهد .

 

نقل مکان خانواده 

هر یک از اعضای خانواده هنگام جا به جایی مکان زندگی، در مورد جزئیات کار فکر می کنند. مشغله فکری نباید باعث شود کودک از خداحافظی با دوستات باز بماند. ممکن است او بسیار غمگین باشد، اما نباید فراموش کند که دوستان او تیز غمگین هستند. کودک باید در مورد جا به جایی، با دوستان صمیمی اش صحبت کند، هر چند این کار برایش دردناک باشد. برای دوستان نزدیک خوشایند نیست که این خبر مهم را از جانب شخص دیگری بشنوند. 

زمانی که کودک یا نوجوان توانست بر احساسات خود غلبه کند، لازم است دلیل و زمان تغییر مکان زندگی را به دوستان خود بگوید و تاکید کند که برای آنها دلتنگ خواهد شد. به طور قطع آنها نیز وقت زیادی را صرف این دوستی کرده اند و او را دوست دارند. 

ما می توانیم آدرس جدید را کپی کرده و به هر یک از دوستان فرزندمان بدهیم .

 

رعایت حقوق دیگران در زمین بازی عمومی 

رفتن به اماکن بازی عمومی، آموزش های خوبی را برای کودک به دنبال دارد. کودکی که در خانه می ماند، هرگز محتاج سهیم شدن، منتظر شدن در صف و گذراندن اوقات با اشخاص مختلف نیست.  در بسیاری از محله ها زمین بازی مخصوص نوجوانان وجود دارد. به کودک خود توصیه کنیم ملاحظه کار باشیم و مراتب همسایگی را در زمین بازی رعایت کند. کودک باید یاد بگیرد هنگام استفاده از تاب، سرسره، و یا دیگر وسایل بازی، جانب انصاف را رعایت کند، به ویژه وقتی افراد دیگری منتظر هستند. 

خوردن تنقلات بر روی وسایل بازی جایز نیست زیرا باعث کثیف شدن وسایل شده و خطر خفگی تیز به همراه دارد. لازم است کودک باقی مانده غذای خود را دور بریزد. 

 

آداب معاشرت با همسایگان را به کودکان بیاموزیم 

کودک باید حریم خانه همسایه را محترم بشمارد. نبود حصار و یا باز بودن در منازل به او آزادی ورود به خانه آنها را نمی دهد، حتی اگر آنان خوش برخورد و سخاوتمند باشند. 

اگر کودک قوانین زیر را رعایت کند، همسایه ها نیز وجود او را قدر می دانند:

1. 1.برای ورود به خانه آنها اجازه بگیرد. 
2. 2.رفت و آمد بدون دعوت به خانه کودک همسایه و آمدن او به خانه خود را در حد اعتدال نگه دارد. 
3. 3.مدت کوتاهی برای بازی در خانه همسایه مانده و برای غذا خوردن به خانه مراجعت کند. 
4. 4.با کودکان کوچک تر مهربان باشد. 
5. 5.برای همسایگانی که خارج از خانه هستند، دست تکان دهد. 
6. 6.برای بزرگسالان را با اسم فامیل مورد خطاب قرار دهد. 
7. 7.در شب ،سر و صدا را به حداقل برساند، به ویژه اگر فرد سالمندی در همسایگی او زندگی کنند. 
8. 8.باغچه همسایه را تخریب نکند. 
9. 9.فقط در صورت دعوت شدن، از استخر و وسایل همسایه استفاده کند. 
10. 10.حیوان خانگی خود را در خانه نگاه داشته و در صورت ایجاد مزاحمت برای دیگران از سوی حیوان، عذرخواهی کند. 

همچنین بخوانید: آموزش رفتار و کلمات احترام آمیز به کودکان

 

رعایت اصول در اتوبوس مدرسه 

در اتوبوس مدرسه، کودکان آرام و مودبانه صحبت نمی کنند. اما پیروی از چند روش، باعث حفظ احترام کودک می شود.  این موارد را همراه کودک مرور کنیم

1. 1.به آرامی وارد اتوبوس شوید. به جای دویدن، راه بروید. 
2. 2.به راننده سلام کنید و لبخند بزنید. 
3. 3.در جای مخصوص خود بنشینید. 
4. 4.در زمان حرکت اتوبوس در صندلی خود بمانید. 
5. 5.دست هایتان را با حرکات شدید و به اطراف تکان ندهید. 
6. 6.پاها و کوله پشتی تان را در راهرو اتوبوس قرار ندهید. 
7. 7.به دیگران توهین نکنید و داد و فریاد راه نیاندازید. 
8. 8.هنگام توقف، به سرعت از اتوبوس پیاده شوید. 
9. 9.در اطراف اتوبوس مسخرگی نکنید. 
10. 10.پس از پیاده شدن مستقیم به خانه بروید. 

هیچ گاه بین گفت و گوی بزرگتر ها وارد نشویم 

قطع صحبت افراد باعث ناخرسندی و رنج می شود. گاهی کودک با عذرخواهی مکرر مکالمه والدین با شخص دیگر را قطع می کند. عذرخواهی از آداب خوب است اما تکرار آن باعث قطع کردن گفت و گو می شود و ناخوشایند است.  خوب است ما به کودک توضیح دهیم که با آرامش دقیقه ای صبر کند و آنها به زودی به او توجه خواهند کرد. 

نشان دادن علاقه بیش از حد به موضوع، به اتمام رساندن جملات فرد سخنگو و یا مطرح کردن پرسش های متعدد در حالیکه دیگری هنوز در حال سخن گفتن است، نوع دیگر قطع گفت و گو است. فرد سخنگو در دل خواهد گفت )بگذار من جمله ام را تمام کنم). 

نوع  دیگر قطع مکالمه زمانی است که گروهی مشغول صحبت هستند و یک نفر رو به دیگری کرده و در مورد موضوع دیگری شروع به صحبت می کند. با این عمل ،حواس افراد دیگر آن جمع پرت می شود. آنها مایلند به گفت و گوی قبلی ادامه دهند اما نمی توانند از شنیدن مکالمه تازه آغاز شده نیز خود داری کنند. 

 

با ما همراه باشید.