ارتباط چه نقشی در زندگی انسان دارد؟

 

همه ی ما انسان ها در موقعیت های متفاوت مجبور می شویم که فراتر از محدودیت های خود گام برداریم و مهارت های احساسی که قبلا فاقد آن ها بوده ایم در خود رشد دهیم و به روشن بینی برسیم تا انسانی کامل تر و مهربان تری شویم.

در نهایت هدف همه ی ما انسان ها از ایجاد  روابط این است که به ما کمک کنند که انسانی کامل تر، بهتر و مهربان تر باشیم و یکی از راه های تحقق این امر مهم این است که اطرافیان نقطه ضعف های ما را به رخ مان بکشند و زشتی های درون ما را به ما نشان دهند. تلخ است اما سازنده!

 

برقراری ارتباط با چه کسانی موثرتر است؟ 

ارتباط  های صمیمی برای ما کلاس های فوق العاده ای هستند که این امکان را به ما می دهند که مهم ترین درس های زندگی را در آن ها بیاموزیم. در میان این عزیزان، ما مهم ترین و بهترین آموزگار هستند، زیرا چون فقط آن هایی که دوستشان داریم می توانند به روشی که از دست کسی دیگر ساخته نیست بر ما تاثیر بگذارند، همان ها هستند که می توانند به راحتی ما را زیر ذره بین بگذارند و تمامی نقاط ضعف ما را به رخ مان بکشند.

دقیقا آن ها هستند که ما را با بزرگ ترین و عظیم ترین چالش های زندگی روبرو می کنند و همچنین سخت ترین و آموزنده ترین درس های زندگی را به ما می دهند، چون ما به کسی اجازه نمی دهیم تا این حد به ما نزدیک شوند که بتوانند چنین کارهایی انجام دهند، پس تنها عزیزان ما هستند که می توانند به قلب ما به راحتی راه داشته باشند و مانع های احساسی ما را دور بزنند و به تمامی آسیب پذیری های ما دسترسی داشته باشند.

 

پیشنهاد می کنیم برای ساختن ارتباطات قوی و یادگیری نحوه ارتباط گرفتن با افراد مختلف، حتما دوره معجزه ارتباط موفق از دکتر حمیدرضا محتشمی (از بزرگترین روانشناسان ایران و سخنران بین المللی) را ببینید.

 

چگونه در ارتباط با دیگران درس های زندگی را می آموزیم؟!

از همه ی روابط های مهمی که در زندگی ما وجود دارد فهرستی تهیه کنیم و سپس در مقابل هر یک از اسام ها چالش هایی را که در آن رابطه برای ما به وجود آمده، بنویسیم، حتی چیزهایی را که دوست نداشته ایم و سپس از خودمان بپرسیم بعد از آن چالش چه درسی گرفته ایم و کدام یک از ویژگی های ما تغییر کرده است.
در بعضی از مواقع این اتفاق ها ما را مجبور به این می کند که مهربان تر و انعطاف پذیر تر باشیم حال چه با خودمان چه با دیگران. برخورد های کوتاه با انسان های مختلف به ما این فرصت را می دهد که برخی از ویژگی های خود را تغییر دهیم.

برای مثال:

– انسان های کند ذهن و کم هوش به ما صبر و شکیبایی را می آموزند.

– انسان هایی که عصبی مزاج هستند به ما آرامش را می آموزند.

– انسان های دو رو به ما صادق بودن را می آموزند.

– انسان های ترسو به ما جرئت را می آموزند.

روابط به عنوان آیینه ی تمام نما از زندگی ما است؟

بسیاری از واکنش های ما در روابط مان به گونه ای است که گویی با تصویر خود در آیینه رو به رو شده ایم،در این صورت معمولا شبیه کسانی می شویم که یا شبیه ما هستند و یا ما این آرزو را داریم که آن ها شبیه به ما باشند، همه ی ما جذب خصوصیات مثبت دیگران می شویم، ویژگی هایی که برای ما آشنا به نظر برسد و این که شک نداشته باشیم که برای هم دیگر ساخته شده ایم و این که انتخاب ما درست است.
 به عنوان مثال، همین که تا احساس می کنیم خصوصیات همسرمان تغییر کرده است و دیگر شبیه ما نیست تلاش می کنیم که آن را از میان برداریم آن هم به عنوان این که باید تفاهم داشته باشیم! همین تفاوت ها و اختلاف ها گران بها ترین درس ها را به ما می آموزند.

رابطه های صمیمی معمولا دشواری هایی برای ما به همراه دارند و باعث ناراحتی و دل خوری ما می شوند، چون ما را وادار می کنند به آیینه ای که پیش رو داریم، نگاه کنیم و ویژگی هایی را که در دیگران نمی پسندیم، بازتاب بخش های ناخوشایند وجود خودمان بدانیم که تا آن زمان با آن ها مواجه نشده ایم.

وقتی ملاک و معیار ما برای موفقیت در ازدواج میزان تفاهمی باشد که با همسر خود احساس می کنیم امکان این را دارد که به اشتباه فکر کنیم که رابطه مان ناسالم است، چون این گونه روابط ها دکمه های داغ حساسیت برانگیز ما را فشار می دهند، اما اشتباهی در کار نیست، بلکه ارتباطات صمیمی باید این نقاط و دکمه ها را فشار دهند تا ما را به چالش بکشانند. فلسفه ی وجودی روابط صمیمی همین است. 

هیچ وقت نقش و تاثیر عشق را در روابط خود فراموش نکنیم

می دانیم وقتی با نامزدمان بحثی می کنیم ساده نیست که به او نگاه کنیم، زیرا خیلی سخت است به راحتی از این مسئله بگذریم، پس هر دوی ما باید هدف و مقصد عشق را مد نظر قرار دهیم و هرگز آن را فراموش نکنیم. 

حقیقت هایی که درباره ی عشق خودآگاه وجود دارد عبارتند از:

۱. به یک دلیل سر راه زندگی هم دیگر قرار گرفته ایم، پس در رشد و تغییر شخصی به هم دیگر کمک کرده و آموزگار هم باشیم.

2. رابطه ها و ازدواج ما هدیه و محبتی گران بهایی است که هر چیزی که به آن نیاز داریم تا انسانی خود آگاه تر و مهربان تر باشیم، به ما آموزش می دهد.
3. تمامی سختی هایی که پشت سر می گذاریم، همیشه چراغ راه ما هستند و آموزنده ترین درس های زندگی را به ما می آموزند.

وقتی که درس لازم را برای برقراری یک ارتباط با یک شخص، از یک اتفاقی یاد گرفته ایم دیگر نیازی به آموزگار آن درس نداریم.

در زندگی ما کسانی وجود دارند که حالا حالا ها قرار نیست از زندگی ما بیرون بروند، زیرا هنوز درس های مهمی برای عشق دارند که باید به ما بیاموزند، در حالی که بعضی ها قرار است ما را سر یکی از پیچ های زندگی پیدا کنند و کاری را که بر عهده گرفته بودن را انجام دهند.گاهی وقت ها است که باید تشخیص بدهیم که مهلت یکی از قرارداد های روحی ـ عاطفی که با یکی از اطرافیان خود بسته ایم به سر آمده است و وقت آن رسیده است که راه مان را از او جدا کنیم، گاهی وقت ها است که قبل از این که ما متوجه چیزی شویم طرف مقابل مان متوجه آن شده و او اول راه خود را جدا می کند.

یکی از بزرگ ترین و مهم ترین درس های عشق، این است که متوجه این شویم که کی وقت آن رسیده که با یکی از آموزگاران خود در سفر عشق خدافظی کنیم و او را با تمام خصوصیت های خوبش رها کنیم و برای او آرزوی خوشبختی و سعادت کنیم.