چگونه فرزند حرف گوش کن داشته باشیم ؟

تربیت فرزندان همان تربیت انسان هاست و این شغل مهم ترین شغلی است که تاکنون در روی کره زمین وجود داشته است

پدر و مادر بودن سخت ترین شغل است، چون شما اصلاً نمی توانید تمرین و آموزش دوباره داشته باشید؛ با توجه به اینکه نتیجه هم بسیار مهم است.

اگر در پدر و مادر بودن دچار اشتباه شوید، فرزند شما – کسی که بیش از همه در دنیا دوستش دارید – تمام عمرش را رنج خواهد کشید.

زندگی تغییر کرده است جامعه نیز تغییر کرده است.

بچه ها در قدیم به معلم و والدین خود بیشتر احترام می گذاشتند و به حرف هایشان گوش می دادند و خانواده ها رابطه نزدیکتری داشتند.

ولی امروزه، اغلب خانواده ها هم پدر و هم مادر در خارج از خانه کار می کنند و وقت و انرژی خود را برای کارهای زیادی غیر از تربیت بچه ها می گذارنند.

بچه ها بیشتر از زمان ما، قدرت والدین و معلم هایشان را می آزمایند.

خبر خوب این است که با وجود مشکلات دنیای امروز، هنوز هم می توانید در خانه قدرت خود را به اثبات برسانید و کودکانی خوش اخلاق، با اعتماد به نفس و رفتار مناسب پرورش دهید و می توانید هر روز از پدر و مادر بودن خود لذت ببرید.

ساختار یک خانواده متعادل بر چند اصل استوار است

 

• والدین همه مسئولیت ها را می پذیرند و قدرت را به دست می گیرند!
• والدین فکر می کنند!
• زمانی که کاری را می خواهند، باید انجام شود!
• از مهارت ها استفاده می کنند!

[aparat id=”l42fU”]

اصل اول: والدین همه مسئولیت ها را می پذیرند (قدرت را به دست می گیرند).

قدم اول: بررسی نگرش

این جمله را سه بار تکرار کنید (با صدای بلند): من مادر یا پدر هستم، من مسئول هستم. اولین قدم برای بهبود شرایط تغییر نگرش شماست.

آیا درباره اشتباهاتتان به شدت نگران هستید؟ البته شما هم اشتباه می کنید، همه هم اشتباه می کنند.

قدم دوم: انتظار داشته باشید بچه ها از شما اطاعت کنند و به شما گوش کنند.

به عنوان مثال: زمانی که انتظار دارید کودک از شما اطاعت کند، لغات شما باید عوض شوند. مثلاً به جای گفتن «می شود این کار را انجام دهی» بگویید «این کار را انجام بده»

قدم سوم: از جملات مستقیم استفاده کنید: «لطفاً کتابت را کنار بگذار»، «لطفاً آشغال ها را بیرون ببر»

قدم چهارم: استفاده از عباراتی نظیر زمانی که ……

«وقتی تکالیفت تمام شه، می توانی بروی بیرون و بازی کنی»

اصل دوم: والدین فکر می کنند.

از قبل درباره کارهایتان بیندیشید و برنامه خوبی داشته باشید و قوانین را وضع کنید.

اصل سوم: زمانی که کاری را می خواهید، باید انجام شود!

قدم اول: فکر، قبل از حرف زدن فکر کنید و فقط همان چیزی را بگویید که می خواهید انجام شود.

قدم دوم: هشدار، فقط یک بار هشدار دهید.

قدم سوم: عمل، به صورت عملی به کودکتان کمک کنید، آنچه را شما می خواهید انجام دهند.

اصل چهارم: از مهارت ها استفاده کنید.

به کلاس های آموزشی و پرورشی کودکان بروید و پدر و مادری باشید که بیشتر به تصمیم هایشان تکیه می کنند تا بر احساساتشان.

• از اشتباهات معمول بپرهیزید.

لحظه ای وقت بگذارید، مهارت های تربیتی خود را مرور کنید و یاد بگیرید تغییر ایجاد کنید.

• پا پس نکشید.

کودکان می توانند سخت ترین تصمیم های والدین را تغییر دهند پس به خودتان قولی بدهیدکه: اول: قبل از اینکه بگوید بله یا خیر، خوب فکر کنید.

دوم: زمانی که گفتید نه، بر سر حرف خودتان بایستید و حتی اگر نظرتان عوض شد، حرفتان را تغییر ندهید!

• سازش صحیح داشته باشید.

زمان هایی هم هست که باید نظرتان را تغییر دهید، شما باید خودتان و کودکتان را خوب بشناسید تا بدانید که چه زمانی می توانید منعطف تر بوده و سازش کنید.

• انتظارات نامفهوم نداشته باشید.

یعنی درخواست خود را به طور واضح بیان نمایید:

انتظار نامفهوم                                    انتظارات مفهوم

اتاقت را تمیز کن، کتاب ها را در کتابخانه، اسباب بازی ها را داخل جعبه و لباس ها را در کمد بگذار

والدین باید رفتارشان را در خانه مدل سازی کنند.

باید درباره صحبت هایی که بین شما و کودک در خانه رد و بدل می شود بیشتر وقت بگذارید.

رفتار بد (والدین)                                                رفتار خوب (والدین)

دست نزن                                             لطفاً مراقب باش دستت به وسایل نخورد

خودکار را به من بده                                می شود لطفاً خودکار را به من بدهی

رفتار بد (کودکان)                                          رفتار خوب (کودکان)

آره                                                              بله، لطفاً

هوم؟                                                            ببخشید، متوجه نشدم

شما والدین باید همیشه در رفتارتان ثابت قدم باشید. زمانی که پدر و مادر ناهماهنگ باشند و ثبات نداشته باشند، بچه ها سعی می کنند مرتب قوانین خانه را آزمایش کنند.

چگونه می توانید از کودکتان بخواهید همان کاری را انجام دهند که شما می خواهید آن هم در زمان درست؟!

چه چیزی شما را از یک پدر و مادر معمولی به یک دیوانه که مرتب فریاد می زند تبدیل می کند؟ کودکی که همکاری نمی کند، گوش نمی دهد.

به نظر می رسد گاهی اوقات تمام روز به کودک خود دستور می دهید.

بلند شو

لباس بپوش

اتاقت را تمیز کن

درست را بخوان

کودکان به ندرت در اولین بار کار خواسته شده را انجام می دهند و آن وقت شما مجبور خواهید بود صدایتان را بلند کنید.

دلتان می خواهد بدانید چگونه کودک می تواند از روی میل و رغبت در کارها با شما همکاری کند و به شما گوش کند؟ پس به ارتباطات خود با فرزندانتان دقت کنید.

ارتباطات منفی والدین با فرزندان

 

سرزنش کردن: با کلمه تو               «تو همیشه اینجوری هستی».

جملات آرزویی/ امیدواری           خیلی دوست دارم تکالیفت را زودتر انجام دهی.

خواهش/ تمنا/ ناله کردن: بچه ها می شود لطفاً دعوا را تمام کنید؟ نمی دانم چرا شما را با خودم آوردم! یک دقیقه بچه های خوبی باشید.

ترساندن بی پشتوانه: بس کن و الا دیگر هیچ وقت تو را به پارک نمی آورم.

رشوه دادن: اگر الان سوار ماشین شوی یک شیرینی جایزه می گیری.

درخواست ها: از روی مبل بیا پایین!

ابراز تنفر: تو بچه بدی هستی، چه رفتار بدی داری!

سخنرانی یا زیاد صحبت کردن: این سومین شلواری است که برات خریدم چندبار بگم مراقب باش و هر وقت اومدی پرتش نکن و ….

فریاد کشیدن: سریع بیا اینجا، وقتی صدایت می کنم باید سریع بیایی!

و در نهایت جملات شما والدین با کلماتی مانند اگر، چرا و تو شروع شود، بسیار زیان بار است.

چرا به من گوش نمی کنی.

اگر به حرفم گوش کنی.

تو هیچ وقت به حرفم گوش نمی کنی.

متأسفانه این روش ها نه تنها مؤثر نیستند بلکه باعث می شوند جوّی عصبی، تنفرآمیز و اضطراب آور در خانه ایجاد شود و والدین ناامید می شوند که کودکان با آنها همکاری نمی کنند.

چه راه هایی وجود دارد که کودکان به حرف های شما گوش کنند و با شما همکاری کنند.

جملات مستقیم بگویید: واضح و شفاف سخن بگویید، زمانی که لحن حرف زدن خود را عوض کنید، به هوش کودک احترام گذاشته اید.

استفاده از جملات توضیحی واقعی باعث می شود کودک مسئولیت رفتارش را بر عهده بگیرد.

از قوانین مادربزرگ استفاده کنید.

تو می توانی ……………………….             بعد از اینکه …………………………

تو می توانی بیرون بازی کنی             بعد از اینکه ظرف ها را شستی

تو می توانی تلویزیون ببینی               بعد از اینکه تکالیفت را انجام دادی

استفاده از قانون مادربزرگ دیگر امکان هرگونه مشاجره و نزاع را از بین می برد.

از جملات شروع کننده جنگ و جدال مانند: تو نمی توانی، نکن، نه و بس کن! اجتناب کنید.

دستورات واضح بدهید.

درخواست های نامفهوم و پنهان                                       درخواست واضح

دوست دارم لباس خواب بپوشی                                   لطفاً لباس خوابت را بپوش

فکر می کردم قبل از بازی، تکالیفت را انجام می دهی         لطفاً قبل از بازی، تکالیفت را انجام بده

حق انتخاب بدهید

حق انتخاب به کودک مهم ترین کلید در جلب همکاری آنهاست.

حق انتخاب های مناسب با سن کودک و مناسب با نیت خود او به او بدهید.

نکته: یک روش جالب و شگفت انگیز استفاده از زمان به عنوان حق انتخاب است.

دوست داری 5 دقیقه بیشتر تلویزیون ببینی یا ده دقیقه؟

دوست داری اول کدام کار را انجام دهی؟ مسواک می زنی یا به پرنده غذا بدهی؟

والدین باید بدانند کی، چگونه، کجا به فرزندشان حق انتخاب بدهند و همچنین باید بدانند کودکانشان برای چه تصمیماتی آماده هستند و برای کدام آمادگی ندارند و توجهی به دوست داشتن کودک نکنند.

انتظاراتتان را ساده بگویید

زیاد صحبت کردن، نق زدن و بحث طولانی باعث می شود فرزندان به حرف های والدین گوش نکنند.

مثال: بچه ها، چندبار به شما گفتم قبل از شام اسباب بازی ها را جمع کنید؟

دستور	بهترین انتظار ساده
شما مگر قانون را نمی توانید قبل از اینکه شام بیاورم اتاق را تمیز کنید؟	بچه ها – قانون این بود که قبل از شام اسباب بازی ها جمع شوند.

از قانون 5 – 3 – 1 حرکت استفاده کنید.

مثلاً، به کودکمان بگویم 5 دقیقه دیگر از پارک می رویم و به بچه ها اعلام کنید و با انگشت نشان دهید. دو دقیقه بعد بگویید 3 دقیقه دیگر می رویم و با انگشت نشان دهید.

دوباره بعد از دو دقیقه ما در می گوید یک دقیقه دیگر!

این تکنیک شاید در اوایل کاربرد نداشته باشد ولی در دفعات سوم و چهارم کودکان آن را فهمیده و قبول می کنند.

سؤالات مفید بپرسید.

حالا چه کار می کنی؟ این مسئله را چطور حل می کنی؟

نگویید چرا این کار را می کنی؟ چند بار به تو گفتم؟

نمایش اجرا کنید.

خلاق باشید. از صداهای عروسکی استفاده کنید.

یادداشت بگذارید.

از یادداشت، فهرست یا نقاشی استفاده کنید که مهمترین راه های ارتباطی با فرزندانتان است.

شوخی کنید، آواز بخوانید و دعوا و نزاع را کنار بگذارید.

از قوانین و مقررات استفاده کنید.

قوانین ساده و روشن وضع کنید که قابلیت اجرا داشته باشد و آن را به در و دیوار بچسبانید و برای شکستن قوانین پیامد در نظر بگیرید.

                   قوانین                                                                                                            پیامد

بی احترامی، گریه کردن یا نق زدن ممنوع

در صورت انجام، بلافاصله به اتاق خودتان میروید، بحث را تمام می کنید.

مهم تر از همه اینکه ما والدین باید مهارت های ارتباط مؤثر، گفتگوی سالم، گوش کردن فعال و همدلی را هم خودمان یاد بگیریم و هم به فرزندان خود آموزش دهیم.

آموزش این مهارتها را حتماً جدی بگیرید تا وقتی فرزندانتان بزرگتر شدند مطمئن باشید از شما بسیار سپاسگزار خواهند بود.

مقالات مرتبط :