اضطراب خوشبختی چیست؟ در این مقاله قصد داریم به اضطراب خوشبختی بپردازیم.
مهم ترین پیش نیاز شاد زیستن چیست ؟
ناتانیل براندن معتقد است تا وقتی که شجاعت ِ تحمل خوشبختی را نداشته باشیم، آن را احساس نخواهیم کرد.
“تحمل کردنِ خوشبختی” مفهوم عجیب و به ظاهر متناقضی است. برای درک بهتر این جمله باید با مفهوم ” اضطراب خوشبختی ” یا Happiness Anxiety، به عنوان یکی از نتایج کمبود عزت نفس، بیشتر آشنا شویم .
در درس قبل مشاهده کردیم که چطور عزت نفس پایین باعث می شود افراد حتی رابطه ی خوب خود را نیز تخریب کنند، فقط به این دلیل که خود را شایسته ی دریافت عشق و احترام نمی بینند.
این اتفاق ممکن است در محیط کار نیز به صورت مشابهی رخ دهد.
فردی ارتقا شغلی می گیرد و مسئولیت مهم تری به عهده ی او گذاشته می شود. اما او به توانمندی های خود اعتماد ندارد و خود را شایسته ی آن مسئولیت نمی بیند. از همین بابت به صورت نا خود آگاه از زیر کار در می رود، در محل کار برخورد مناسبی با دیگران ندارد، بسیارحساس می شود و رفتار هایی از خود نشان می دهد که ممکن است نهایتا باعث شود از آن مسئولیت سلب شود، و نهایتا این باورش را تایید می کند که او فرد توان مندی نیست.
رشته ی اتصال این روایت و روایت هایی که در درس قبل خواندیم، اضطراب خوشبختی است.
در رابطه های عاطفی نیز وقتی همه چیز خوب پیش می رود، فرد ِ با عزت نفس پایین نگران می شود و احساس راحتی نمی کند. چرا که مطمئن است او لایق یک زندگی خوب نیست.
افراد با عزت نفس پایین در شرایطی که همه چیز خوب پیش می رود گفت و گوهایی با خود دارند که از جنس جملات زیر است:
من لایق این زندگی نیستم.
این خوشی دووم نمیاره.
اینا تازه شروع بدبختیه.
این آرامش قبل از طوفانه.
من نباید از پدر و مادرم خوش بخت تر باشم، تا اونا احساس ضعف نداشته باشن.
اگه زندگی من انقدر خوب باشه مرد بهم حسودی میکنن.
خوشبختی فقط یه توهمه.
وقتی هیچکس خوش بخت نیست چرا من باید خوشبت باشم.
براندن پیشنهاد می کند، که با چنین افکاری باید مقابله کرد. نه اینکه از آنها فرار کنیم. باید از آن نیرویی که چنین افکاری در ذهنمان ایجاد میکنیم بخواهیم دلایلش را روشن تر کند. باید از منِ بالغ خود کمک بگیریم تا با این صدای درونی، گفت وگوی بهتری برقرار کنیم.
اضطراب خوشبختی رابطه ی نزدیکی با تعارض شناختی دارد.
در درس تعارض شناختی می خوانیم که وقتی باور های فرد با زندگی بیرونی و رفتارهایش مطابقت ندارد، این ناهماهنگی فشار روانی زیادی روی فرد ایجاد میکند. این فشار گاهی اوقات باعث می شود افراد عقاید خود را به نحوی تغییر دهند که با رفتار ها و زندگی بیرونی شان مطابق شود.
اما در مواقعی نیز باعث میشود فرد به نحوی رفتارش را انتخاب کند که در نهایت زندگی بیرونی اش با باورهایی که نسبت به خود و دنیا دارد هماهنگ شود.
اگر من خود را لایق دوست داشته شدن ندانم، رفتارهایی از خود بروز میدهم که نهایتا فرد مقابلم را متقاعد می کند که من فرد دوست داشتنی ای نیستم. اگر من به توانمندی های خود اعتماد نداشته باشم، رفتار هایی از خود بروز می دهم که در نهایت دیگران را متقاعد می کند که من فرد توانمندی نیستم.
در چنین مواقعی ، دو منبع مهم عزت نفس که تاثیر گذاری و پذیرش هستند را از دست خواهیم داد و همچنان از عزت نفسمان کاسته می شود.
